The Orange Guy

Morgen spelen we tegen de Amerikanen. Wie had dat kunnen voorspellen? De kans dat wij Team USA zouden treffen en dat ik op dat moment in de VS zou werken. Heel bijzonder. Ik heb de hele week natuurlijk lopen brallen dat de Amerikanen weinig kans maken omdat “America Is Great“ behalve in voetbal. Dat ze alleen kans zouden maken als Berghuis niet in

Malvern office Nov-2022

de basis zou beginnen. Natuurlijk had ik mijn Nederland sjaal prominent in mijn kantoor opgehangen. Morgenvroeg 10 uur onze tijd gaan we het zien. Ik heb met een aantal leden van het Management Team bij Chickie’s and Pete’s afgesproken. Dat is de favoriete sportsbar waar we na het werk nog wel eens naar toe gaan. Chickie’s en Pete’s gaan speciaal voor deze wedstrijd eerder open. Vanzelfsprekend trek ik voor deze gelegenheid mijn oranje pak aan. Dat hing sinds 2010 in het kledingrek op zolder maar met het WK Voetbal in het vooruitzicht had ik dit in april natuurlijk met de luchtzending over laten komen. Nu ga ik er wel van uit dat we winnen anders heb ik de komende weken geen leven hier. We gaan het meemaken. Hup Oranje!

Over Oranje gesproken, ik stond in mijn tijd bij Medtronic in de VS (2008-2013) bekend als “The Orange Guy”. Die bijnaam was ontstaan tijdens het WK 2006. Om het Oranje gevoel

Orange Suits - 2006

aan te wakkeren had ik voor de toenmalige R&D organisatie in Arnhem 13 Oranje pakken besteld die via loting zouden worden verdeeld. Met als voorwaarde dat iedereen die een pak zou winnen het pak naar het werk moest dragen op de dagen dat Oranje moest spelen. Het grote toeval wilde dat ik zelf 1 van de 13 pakken won. Dit idee creëerde zoals verwacht een vibe in de organisatie. Toen ik in 2008 bij Medtronic in de VS aan de slag ging werd ik als “The Orange Guy“ ontvangen. Door de jaren heen heb ik dat label gekoesterd zoals tijdens het WK 2010 in Zuid-Afrika. Ook toen had ik mijn

1972 Hemi-Orange Plymouth Duster

kantoor oranje versierd en het pak aan. Nadat we de finale haalden had ik zelfs de hemi-orange Plymouth Duster van Greg, een medewerker in mijn organisatie, geleend. Zie hier. Toen ik eerder dit jaar de gelegenheid kreeg om me hier aan alle medewerkers te introduceren lag het voor de hand om me opnieuw als “The Orange Guy“ voor te stellen. Dat ik dus morgen het oranje pak aan doe zal niemand verbazen. Eindelijk gaan we afrekenen met het label “The best team to never win the World Cup” 😊. Oranje Boven!

Ik wil nog even terugkomen op de Thanksgiving Parade van vorige week en de reactie van mijn gewaardeerde neef Raymond. Als tambour-maître van muziekvereniging Soli Deo Gloria in Westerhaar is hij natuurlijk erg geinteresseerd in de marching bands. Daar had ik echter niet veel aandacht aan geschonken maar dat had een reden. Wij stonden op zo’n 200 m voor het eind van de route. Het einde was bij de beroemde Rocky Steps waar elke marching band de kans kreeg om een optreden te verzorgen. Dat betekende dat ze in onze buurt vooral stonden te wachten om zich op te laden tot ze aan de beurt waren. Nu waren de meeste bands High School bands. Dat wil zeggen teenagers die na bijna drie uur paraderen in veel te ruime uniformen er wel een beetje klaar mee waren. Zeker niet van het nivo van professionele marching bands en al helemaal niet van het nivo Soli Deo Gloria. Om de liefhebbers toch tegemoet te komen heb ik aan het eind een aantal video’s toegevoegd. Oordeel zelf.

Verrazano Bridge

Afgelopen zaterdag heb ik Els naar het John F Kennedy (JFK) vliegveld in New York City gebracht voor de terugvlucht naar Nederland. Ondanks dat JFK wat verder rijden is dan naar het Philadelphia International Airport hebben we de voorkeur voor JFK omdat we vanaf daar rechtstreeks met KLM naar Schiphol kunnen vliegen. Op de weg naar JFK rijd je over de Verrazzano Bridge, die de wijken Staten Island en Brooklyn verbindt. Vanaf die brug heb je een fantastisch zicht op Manhattan. Dat zicht houdt wel even aan omdat er altijd file staat op deze brug en de

Manhattan

wegen rondom New York City. Of je nu ‘s morgens, ‘s middags of ‘s avonds gaat, ik heb in de ongeveer 10 keer dat ik deze route nu gereden heb nog niet gemaakt dat je gewoon kon doorrijden. Eerlijk gezegd vind ik dat minder erg want het uitzicht is echt magnifiek. Behalve dan dat de staalkabels van de brug in het zicht zitten. Daarom zijn we zaterdag wat eerder weggegaan om een keer de voet van de brug op te zoeken. Ook vanaf daar is het genieten van het uitzicht op Manhattan. Een echte aanrader!

Eén van de zaken die ik erg kan waarderen in de VS is de Klant-is-Koning mentaliteit. Dat werd weer eens bevestigd afgelopen weken. Zelfs twee keer. De eerste keer was bij de Starbucks (SBUX). Ik ga elke morgen naar de SBUX want ik kom pas op gang na een goede koffie. Of anders gezegd, voor de koffie niet zeuren. Ik bestel de koffie altijd online zodat ik niet hoef te wachten als ik bij de SBUX aankom. Daarbij ga ik door de week altijd naar een SBUX vestiging in Malvern (onderweg naar het werk) en in het weekend naar een SBUX in Exton (dichtbij mijn appartement). Zo ook deze zondag. Els en ik moesten vroeg op pad en ik had voor ons beide een koffie en een cake besteld. Toen ik zo’n 10 minuten later bij de pickup van de lokatie in Exton kwam bleek de bestelling echter nog niet klaar te zijn. Wat vreemd dacht ik nog want het staat altijd klaar. Maar je raadt het al: deze jongen had bij de online bestelling niet lokatie Exton maar Malvern geselecteerd… Stom, stom, stom. Maar niet getreurd. De barrista in Exton had mijn bestelling binnen 2 minuten gereed en liet me vertrekken zonder betalen. Over Klant-is-Koning is gesproken. De tweede keer was bij de

Philadelphia Premium Outlet Mall

Philadelphia Premium Outlet Mall. Al een aantal weken was ik op zoek naar een nieuwe 3-in-1 jas voor de winter maar was nog niet geslaagd. Toen we bij Regatta Great Outdoors kwamen zagen we een jas die mij wel kon bekoren. Geen 3-1 maar kwa model goed vergelijkbaar. Nadat we de jas hadden afgerekend en de winkel uitliepen zagen we drie shops verderop een vestiging van Columbia Outdoors. Je raadt het al: Nog geen kwartier nadat ik een jas had gekocht vond ik daar de gewenste 3-1 jas. Na enig overpeinzen toch maar terug gegaan naar Regatta Great Outdoors om de jas terug te brengen. Ik vond het erg vervelend maar de medewerkster had er alle begrip voor. Daarmee werd het weer eens bevestigd: De Klant is hier echt Koning!

Dat is me ook wat. Ga je voor een hamburger bij de McDonald’s naar binnen, kom je met een kind naar buiten. Dat zo ongeveer overkwam Alandria Worthy volgens dit verhaal. Toen

Little Nugget

de zwangere vrouw woensdagmorgen met haar fiancé onderweg was naar het ziekenhuis voor de bevalling moest ze nodig naar het toilet. De dichstbijzijnde gelegenheid was het fastfood restaurant. Direct nadat ze het toilet binnenstapte braken haar vliezen. Ze zette het op een schreeuwen waarna de restaurant manager met twee van haar medewerksters de moeder in spé te hulp schoot. De vader zat geduldig in de auto te wachten totdat het hem te lang duurde. Toen hij de McDonald’s binnenliep ontdekte hij als snel dat zijn vrouw hard aan het werk was. Vijftien minuten later was Nandi Ariyah Moremi Phillips geboren. Met als bijnaam Little Nugget. Eind goed al goed.

Dutch Haven - Lancaster

In de week dat Els hier was zijn we ook nog een middag naar Lancaster, PA, geweest. Dit is het gebied waar een grote concentratie Amish leven. Op de weg er naar toe kom je langs Dutch Haven. We hadden besloten om daar aan te gaan voor koffie en gebak in de veronderstelling dat dat mogelijk was. Ze staan namelijk bekend om hun “Shoo-Fly Pie”: Our old-fashioned Shoo-Fly pies are a delicious taste of the Pennsylvania Dutch Country and America’s Best. ‘t Is maar dat je het

Amish buggy in Lancaster County

weet. We kwamen echter bedrogen uit. Dit is eerder een Winkel-van-Sinkel waar je allerlei (min of meer) door de Amish geproduceerde prullaria kunt kopen. Naast dat ze ook Shoo-Fly pies verkopen maar alleen om mee te nemen. Dat hebben we dan ook maar gedaan. Op de weg terug hebben we nog wat rondgereden door het Amish country waarbij we verschillende Amish rijtuigjes tegen kwamen. Best wel apart. De taart smaakte overigens prima. Maar niets kan op tegen Els haar appeltaart, Netherlands’ Best!

In al het voetbalgeweld zouden we bijna vergeten dat de American Football competitie ook nog volop gaande is. Aanstaande zondag mogen mijn Minnesota Vikings thuis aantreden tegen de New York Jets. Als ze die wedstrijd winnen en de Detroit Lions verliezen dan hebben we ons vijf weken voor het eind van de reguliere competitie al gekwalificeerd voor de playoffs. Dat zou erg mooi zijn. We gaan het zien.

Een prettig weekend!