Taj Mahal

Maandagmorgen 7 april hadden we een afspraak op het Stadhuis van de Gemeente Almelo want ik moest me aanmelden voor hervestiging in Nederland. Als je uit het buitenland naar Nederland komt kun je dat niet online doen maar moet je in persoon naar de gemeente. Dat niet alleen, Els moest mee want ze moest toestemming geven dat ik bij haar mag wonen. De afspraak stond voor 09:30. We waren mooi op tijd en nadat we de auto hadden

Stadhuis Almelo

geparkeerd en ons hadden aangemeld mochten we plaatsnemen totdat we opgeroepen zouden worden. Daar ging even overheen maar na 20 minuten mochten we ons bij Balie 1 melden. Nadat we beide ons paspoort hadden afgegeven meldde de jonge ambtenaar die ons hielp dat ik volgens het systeem nog een 2e paspoort had. Dat was in 2022 uitgegeven en in 2024 verlopen. Hij wilde dat verlopen paspoort graag innemen anders kon ik niet worden ingeschreven. Ik had eerlijk gezegd geen idee waar hij het over had maar na enige tijd ging er een lichtje branden. Toen ik in maart 2022 een visum voor de US aanvroeg moest ik mijn paspoort voor een aantal weken inleveren. Net in die periode had ik ook een trip naar de US geboekt waar ik mijn paspoort voor nodig had. Om dat op te lossen had ik bij de Gemeente Best een 2e tijdelijk (2-jaar geldig) paspoort aangevraagd. Dat 2e paspoort bleek achteraf bij de de stapel documenten te zitten die ik recent had meegenomen vanuit de US naar Bornerbroek. Gelukkig maar. Nadat ik dat paspoort had opgehaald en afgegeven was de inschrijving voor hervestiging compleet. Inmiddels heb ik de officiële bevestiging in de bus onvangen. Daarmee sta ik geregistreerd als inwoner van Bornerbroek. Toch mooi dat Els akkoord ging 😊

Toen we na de afspraak met de auto het parkeerterrein wilden uitrijden, bleek dat we €29 moesten betalen. Terwijl we daar minder dan een uur hadden gestaan. Negen-en-twintig-euro voor een klein uurtje parkeren… da’s meer dan downtown New York City… Nu is

Parkeren in Almelo

Almelo wel een bijzondere stad maar zo bijzonder toch ook weer niet… Er moest wel iets fout zijn gegaan. Hadden ze er soms een Trump-tarief bij opgeteld? Ik de Info-knop op de parkeerzuil ingedrukt. Aan de andere kant werd ik door een vriendelijke dame te woord gestaan. Nadat ik mijn verhaal had gedaan vertelde ze me dat het bedrag wèl klopte. Het bleek namelijk dat ik geparkeerd stond op “eigen terrein“ en daar stond een boete op van €25. Dat opgeteld bij het normale parkeertarief kwam ik op €29. Heb ik weer. Ik vertelde haar dat ik niet van plan was om de boete te betalen omdat het niet duidelijk stond aangegeven dat ik hier als bezoeker van het stadhuis niet mocht staan. Na enig aandringen accepteerde ze mijn relaas en deed ze de slagboom omhoog. Eind goed al goed.

Vrijdag 11 april kreeg ik een bericht van Fedex: Er stond een pakket op mij te wachten op hun depot in Elst (bij Arnhem). Het zou gaan om drie dozen met boeken en een poster gerelateerd aan het werk. Die heb ik drie jaar geleden van het kantoor in Best naar het

kantoor in Malvern in de US verstuurd, en die gaan nu logischerwijs weer mee terug. Collega Suzanne had de boeken en poster met zorg in de dozen gedaan, het papierwerk netjes ingevuld, aangegeven dat het om mijn eigen spullen gaat en dus als verhuisgoed moet worden beschouwd, en de zaak opgestuurd. Blijkbaar dacht de belastingdienst er anders over. Fedex meldde dan ook dat ze het pakket pas vrij konden geven als ik het bedrag van €96.67 aan invoerbelasting over had gemaakt. Nu is €96.67 niet meteen een bedrag om wakker van te liggen maar toch… belasting betalen over je eigen boeken en poster voelt niet fair. Ik heb even overwogen om er tegen in te gaan maar zat eerlijk gezegd niet te wachten op gedoe. Uiteindelijk heb ik het maar betaald en inmiddels is het pakket bij de keet in Bornerbroek afgeleverd.

Afgelopen week kreeg ik bericht dat MOOIMAN onderweg is van de haven van New York City naar Rotterdam. De container met MOOIMAN staat op het schip APL LE HAVRE en zal na een tussenstop in Southampton, UK, naar verwachting op 29 april arriveren in Nederland.

Containerschip APL LE HAVRE

Het schip is te volgen met apps zoals MarineTraffic. Op dit moment vaart de boot op de Atlantische Oceaan in de buurt van de Engelse kust. Na aankomst in Rotterdam moet de auto eerst ingeklaard worden voor de douane. Aansluitend moet de auto door de RDW goedgekeurd worden voor de Nederlandse weg. Daarbij zal ook worden vastgesteld of ik BPM moet betalen. Als alles goed gaat accepteert de douane de auto als verhuisgoed waardoor dat niet hoeft… maar dat dacht ik van de drie dozen met mijn eigen boeken ook… we gaan het zien. Nadat dit allemaal gebeurd is kan ik MOOIMAN in ontvangst nemen. Naar verwachting is dat in de eerste of tweede week van mei.

Voor het bouwen van het huis hebben we BouwTeam Oost uit Albergen als hoofdaannemer geselecteerd. De bouw wordt begeleid door EVE Architecten uit Nijverdal. EVE heeft het huis getekend en ziet er nu op toe dat het volgens afspraak wordt gebouwd. Daarvoor is een maandelijks bouwoverleg ingepland, tussen hoofdaannemer, bouwbegeleider en ons als opdrachtgever. Donderdag 10 april was het tweede bouwoverleg, om 9 uur ‘s

morgens in de bouwkeet. Rond 9 uur kwam Richard van EVE aanrijden. Nadat we kennis hadden gemaakt was het wachten op Leon, één van de twee eigenaren van BouwTeam Oost. Maar wat er ook gebeurde, Leon was in geen velden of wegen te bekennen. Achteraf bleek dat Leon op een bouwvergadering in Enschede was, en dat hij ons overleg voor vrijdag in zijn agenda had staan. Misverstand dus, dat kan de beste overkomen. Ons overleg werd vervolgens naar dinsdag rond de lunch verplaatst. Om het goed te maken beloofde Leon dat hij voor de broodjes zou zorgen. Op dinsdag bleek dat Leon een man van zijn woord is want hij had voor iedereen een saucijzen broodje en een frikandel broodje meegenomen. Zeer gewaardeerd!

Ik moet het even met jullie hebben over de tarieven voor nutsaansluitingen. Om elektriciteit en water op ons adres te krijgen moeten we natuurlijk aangesloten worden op de nutsvoorzieningen. In de aanloop naar de bouw vraag je eerst een tijdelijke bouwaansluiting aan. Die aanvraag had ik medio 2024 ingediend en eind van 2024 was de

bouwaansluting gerealiseerd. Dat was niet gratis: Voor het tijdelijk aansluiten op het electriciteitsnet vroeg Enexis €1363,67, voor een tijdelijke aansluiting op het waternet rekende Vitens €1765,80. Daarentegen kostte het maken van een verbinding met het glasvezelnet door KPN niets. Dat was mooi meegenomen. Maar ja, daarmee ben je nog niet van de nutsbedrijven af. Over een aantal maanden moet de definitieve aansluiting naar de meterkast in ons huis gemaakt worden. Daarvoor moeten de tijdelijke aansluitingen een meter of 5 verlegd worden. Niets bijzonders, een kind kan de was doen. Maar vertel dat maar aan Enexis en Vitens, die zien dat blijkbaar anders. Voor de verlegging durven ze zonder schroom €1825,13 en €1798,50 te vragen. Met daarbij geen enkele uitleg waarom zo‘n recht-toe-recht-aan activiteit zoveel geld moet kosten. Wat een afzetterij…

Vorige week ben ik met onze jongste dochter Eli een week naar India geweest. We waren zaterdag 12 april rond de klok van 10 met de KLM vanaf Schiphol vertrokken voor een rechtstreekse vlucht naar Bangalore. Na 10 uur vliegen kwamen we ‘s avonds om 11 uur lokale tijd aan. Daar stond Kiran ons op te wachten. Kiran is de taxi chauffeur die ons de gehele week ter beschikking stond om ons overal naar toe te brengen. Saran, de leider van ons team in Bangalore, had samen met het team een agenda voor ons samengesteld. Als gewoonlijk was het een volle agenda, er wordt geen uur overgeslagen. Ze vonden het erg leuk dat Eli mee was en, gastvrij als de Indiërs zijn, hadden ze er alles aan gedaan om ons te vermaken. Ikzelf was vooral aan het werk. Het programma van Eli daarentegen stond in het teken van kennismaken met India. Met bezoeken aan tempels en parken in Bangalore, de paleizen in Mysore en Bangalore, een markt en verschillende musea. Maar ook aan een boekshop. Eli heeft een boek getiteld: 150 Bookstores you need to visit before you die. Eén van die bookstores is in Bangalore en daar moest Eli natuurlijk naar toe. 

We sloten de week af met een bezoek aan de Taj Mahal. De Taj Mahal wordt beschouwd als één van de 7 wereldwonderen maar in al die jaren dat ik in India kom was ik er nog nooit geweest. Dat komt omdat ik meestal naar vestigingen van Philips in het zuiden van India ga (Bangalore, Pune) terwijl de Taj Mahal in Agra staat, op ruim drie uur rijden van New Delhi in het noorden van India. Omdat we maar één dag beschikbaar hadden was het een bezoek “op z’n Amerikaans“: vrijdagavond drie uur vliegen naar New Delhi, naar het hotel voor een korte nacht, om 3 uur ‘s morgens op om rond 7 uur in Agra te arriveren bij de ingang van de Taj Mahal. Daar stond een gids ons op te wachten die ons alle ins en outs van de Taj Mahal zou vertellen. Daarnaast loodste hij ons zo efficiënt mogelijk langs de rijen toeristen want er was geen tijd te verliezen. Het moet gezegd: de Taj Mahal is heel erg indrukwekkend. Het is een mausoleum dat werd gebouwd in opdracht van Shah Jahan voor zijn geliefde echtgenoot Mumtaz Mahal. Ze was in 1631 overleden waarna tussen 1632 en 1653 de Taj Mahal voor haar werd gebouwd als laatste rustplaats. Daarmee wordt het mausoleum door velen gezien als een romantische ode aan de liefde. Voor iedereen die in de buurt komt is de Taj Mahal een absolute aanrader.

Bij thuiskomst in Bornerbroek  bleek dat de binnenmuren van de begane grond inmiddels waren opgemetseld. Daarmee krijgt het huis steeds meer vorm. Vrijdag 11 april zijn Els en ik ook naar Bouwcentrum de Pannenloods in Albergen geweest. Dit

bouwcentrum zal de dakpannen en de gevelstenen (voor de garage) leveren. We hadden een tijd geleden bij de architect al samples van dakpan en gevelsteen gezien. Daarmee hadden we wel een beeld maar nu we de definieve keus moeten maken was het zinvol om nog even langs te gaan. Daarbij kwamen er als verwacht de nodige alternatieven op de tafel… de keuze is reuze. Inmiddels hebben we de gevelsteen geselecteerd, de definitieve dakpan laat nog even op zich wachten. Bij de Pannenloods hebben ze ook binnendeuren staan, meer dan je lief is 😊. Ook hier zal binnenkort een ei over gelegd moeten worden. Els heeft een dik boek meegekregen dus daar gaan we vast wel uit komen.

Op 1e Paasdag zijn Els en ik naar het traditionele paasvuur in Bornerbroek geweest. De poasboake was in een korte tijd met man en macht opgebouwd, vlak bij ons huis. Daardoor

konden we er lopend naar toe. Gelukkig maar want het was beredruk. Van heinde en ver waren de mensen op het spektakel afgekomen. Het vuur zou om 8 uur worden aangestoken. De eer viel te beurt aan Prins Huub en zijn prinses Sabine, van carnavalsvereniging de Knoll'ntrekkers uit Bornerbroek. Het was maar even of de poasboake stond in vuur en vlam. Er stonden heel veel ouders met kinderen te genieten van het kolossale vreugdevuur.  Een prachtige traditie die wat mij betreft nog lang in stand wordt gehouden.

Vriend Trump en zijn kabinet blijft de gemoederen inmiddels bezig houden. Daar kan ik nog wel een blog over volschrijven. Maar ik kan m'n tijd beter besteden. Al die import tarief verhogingen met China gaan hem echter niet helpen...

Een prettig weekend en tot volgende keer!