Starten ... lopen

Ik heb een enerverende drie weken achter de rug. Voor het werk ben ik de halve wereld rond gereisd. Van de US naar Nederland, na ruim een week door naar India, terug naar

World Tour

Nederland, aansluitend naar Denemarken en Zweden, om na een dag Nederland weer naar de US te vliegen. Volgens mijn Timeline op Google heb ik ongeveer 28,500 km afgelegd en vele uren in vliegtuig en trein doorgebracht. Best wel bijzonder dat Google dat allemaal voor je vastlegt. Al dat reizen kost veel tijd maar het was het allemaal waard. Niets beters dan Philips collega’s en werk relaties face-2-face te ontmoeten. Daar kan geen virtuele technology tegen op. Het was ook weer een mooie gelegenheid om de familie in levende lijve te zien. Ik moet wel zeggen dat door de vele veranderingen in time zones het niet mee viel om voldoende nachtrust te krijgen maar dat halen we wel weer in.

Naast het werk moest er bij het bezoek aan Nederland ook van alles geregeld worden met onze auto’s. Zowel de Mercedes SL als de Audi Q5 staan al jaren op mijn naam. Nu kwam ik

Mercedes SL

er recent achter dat een auto alleen op je naam kan staan als je woonadres in Nederland is. Best wel logisch eigenlijk maar we hadden ons dat niet zo gerealiseerd. Wat betreft de Audi lag het voor de hand om die op Els‘ naam over te zetten. Bij de SL lag dat anders. Die auto is sowieso een verhaal apart. Nu ik in de US zit stond de Mercedes SL bijna het hele jaar stof te happen in de garage in Best. Ik had even overwogen om de auto te schorsen maar het is natuurlijk jammer om zo’n auto stil te laten staan. Aan de andere kant, om jaarlijks zo’n €2000 aan belasting en verzekering te betalen voor die paar weken dat ik in Nederland ben is ook wel zonde. Ik had eerder dit jaar dan ook besloten om de SL naar Westerhaar te brengen zodat broertje Wilmar er in kon rijden. Dat vond hij natuurlijk een prima idee.

Dat ging mooi tot ik begin september een berichtje van Wilmar kreeg. Ze stonden in

Alie van de Wegenwacht

Vriezenveen bij de visboer en konden de auto met geen mogelijkheid meer aan de gangkrijgen. De ANWB Wegenwacht was er al bijgehaald en die gaf aan dat er een probleem was met het startonderbrekingssysteem. Dat systeem had ik er in 2014 bij een bedrijf in Nuenen in laten bouwen als extra beveiliging tegen diefstal. Maar die beveiliging werkte nu blijkbaar zo goed dat zelfs wij niet meer met de SL konden wegrijden. Omdat de auto inmiddels meer dan 10 jaar oud is besloten we om dat systeem er maar uit te laten halen. Zo gezegd zo gedaan. Ruim een week later kwam er een monteur uit Nuenen naar Westerhaar om het startonderbrekingssysteem te demonteren. Je raadt het al: nog steeds wilde de SL niet starten.

Alles wees er vervolgens op dat de startmotor het niet meer deed. Nadat Baan in Rijssen ons meldde dat ze de auto pas in januari konden repareren besloot ik om hem maar naar mijn vaste service adres in Liempde, vlakbij Best, te transporteren. Om de SL daar te krijgen

Auto ambulance

had ik bij Masta in St. Oedenrode een auto-ambulance gehuurd. Zo reden we op donderdag 23 november in de Q5 van Els met een grote aanhanger van het diepe zuiden naar het verre oosten. Na een tocht van ruim twee uur kwamen we in Westerhaar aan. Het was echter of de duivel er mee speelde: toen ik zelf de sleutel van de SL omdraaide startte de motor direct.  Alsof er nooit een probleem was geweest liep de motor als een tierelier. Raar maar waar. Toen ik Els vertelde dat ik de SL dan wel naar Liempde zou rijden en dat zij dan maar achter me aan moest met de auto-ambulance liet ze er geen onduidelijkheid over bestaan: Dat gaat niet gebeuren. Uiteindelijk reed ik dus met een goed lopende SL op een aanhanger achter de Audi Q5 naar het diepe zuiden. Alsof dat niet erg genoeg was: Harder dan 80 (km/u) ging het niet en menig vrachtwagen haalde me in. Dat was me nog nooit overkomen. Wat een vertoning. Tot op de dag van vandaag is het niet duidelijk wat er nu precies mis was want de auto start als nooit tevoren. Vraag niet hoe het kan maar profiteer er van.

Wel heb ik inmiddels besloten om de auto niet over te laten schrijven maar te schorsen. Dat is toch de makkelijkste oplossing. It is what it is. Wat betreft autorijden, in het verkeer in

Nederland heb ik de neiging om steeds gebruik te maken van alle “voordelige“ regels die in de US gelden. Zo is het hier normaal om op een twee- of driebaansweg rechts in te halen als de voorligger te lang op links blijft zitten. Mag in Nederland natuurlijk niet maar het is o zo verleidelijk. Ook wil ik bij een rood verkeerslicht naar rechts doorrijden als de weg vrij is. Niet toegestaan in Nederland, maar eigenlijk best wel slim. Verder betrap ik me er op dat ik soms te ver doorrijd bij een stop-streep waardoor het verkeerslicht (dat in de US aan de andere overkant van de weg staat) niet meer goed te zien is. Het is toch niet handig dat er geen wereldstandaard is 😄.

Onderdeel van de trip was een bezoek aan ons team in Bangalore. Ik sta elke keer weer versteld hoe deze stad zich ontwikkeld. Zo arriveerden we dit keer op Terminal 2 van het

Terminal in a Garden

Kempegowda vliegveld van Bangalore. Terminal 2 is in december 2022 geopend door Prime Minister Narendra Modi en sinds twee maanden worden alle internationale vluchten via Terminal 2 afgehandeld. De terminal wordt ook de Terminal in a Garden genoemd en het is een prachtige uitbreiding van het vliegveld. Het is ook een mooi voorbeeld van dat India zich meer en meer kan meten aan Westerse standaarden. Hetzelfde viel me op toen we met ons team gingen bowlen in de recent geopende Phoenix Mall of Asia. Een hele grote mall met een prachtige ambiance en vele natuurlijke elementen.

New Philips location overseeing Lake Yelahanka

Een highlight van mijn trip was een tour van de nieuwe Philips locatie ten noorden van Bangalore. Hetzelfde geldt hier: een schitterend nieuw gebouw van 13 verdiepingen met een capaciteit voor 5,000 medewerkers. Via de achterzijde van het gebouw heb je een prachtig uitzicht op Lake Yelahanka. Ik heb het team al voorgesteld om een aantal waterfietsen aan te schaffen maar aangezien Indiërs niet zulke goede zwemmers zijn moeten we dat idee maar niet doorzetten. Ook deze locatie is een bewijs dat India zich heel sterk profileert. Mooi om te zien!

Zoals de meeste bedrijven biedt ook Philips zijn medewerkers ieder jaar een kerstpakket aan. Ik kies er al jaren voor om daarnaast mijn eigen team en ook alle managers in mijn afdeling een aardigheidje te geven, als speciale dank. In Nederland koos ik vaak een kistje met rode en witte wijn van een lokale wijnboer. Hier in de US ligt dat een stuk moeilijker.

Zware koffer

Dat is omdat het team over de US verspreid is en het versturen van alcohol naar een andere staat lastig is. Vorig jaar had ik dan ook besloten om iedereen een Starbucks gift card kado te geven. Terwijl ik dit jaar in Nederland was zag ik een advertentie van Tony Chocolonely, het bekende Nederlandse chocolade merk. Ze boden zelfs de optie om de wikkel te personaliseren. Dat leek me een prima idee en ik liet dan ook 120 (40 wit, melk en puur) repen in Best bezorgen. Daarbij had ik schromelijk onderschat dat chocola best zwaar is, en het dus niet mee valt om dat allemaal in de koffer mee te nemen. Uiteindelijk woog de koffer 32.2 (kg). Ik kan nu bevestigen dat het een hele zeul is om zo’n zware koffer naar deze kant van de Oceaan te krijgen. Daarbij had ik het mezelf niet makkelijk gemaakt want normaal neem ik de auto van Phoenixville naar JFK maar dit keer had ik voor de trein gekozen. Dat betekende twee keer overstappen. Gelukkig zijn alle repen in goede staat overgekomen. Kost wat maar dan he’j ok wat denk ik dan maar.

Toen ik gisteravond laat op het treinstation van Paoli arriveerde was ik blij dat mijn auto er nog stond. Helemaal na dit bericht. Het aantal diefstallen van auto’s is in 15 jaar niet zo

hoog geweest. Met nog één maand te gaan staat de teller al op 21,111. Dat is bijna een verdubbeling ten opzichte van 2022. Opvallend daarbij is dat het in 60% van de gevallen om een Kia of Hyundai gaat. Aan de andere kant is dat ook weer niet zo vreemd want op social media gaan vele filmpjes rond die uitleggen hoe je op kinderlijk eenvoudige wijze een Kia of Hyundai kunt open maken omdat die niet erg goed beveiligd zijn. Daardoor is er een soort competitie ontstaan wie er de meeste kan stelen. Misschien ben ik toch te snel geweest om het startonderbrekingssysteem te laten demonteren…

Presentator en zanger Joris Linssen is na 24 jaar gestopt met de band Caramba. Toen ik dit bericht las was mijn eerste reactie: Aarrrgghh, te laat. Voor wie Joris Linssen niet kent: Hij is

de presentator van programma’s als Hello Goodbye en Joris Kerstboom. Ik was al jaren een liefhebber van Joris Linssen en Caramba – de Nederlandstalige band met Mexicaanse peper – en we zijn naar menig optredens geweest. Maar er was meer. Els en ik waren op 12 mei 2020 25 jaar getrouwd. Ik had me voorgenomen om daar iets speciaals voor te organizeren gebaseerd op een ervaring uit 1993 in Ensenada, Mexico. Tijdens dat bezoek van een aantal weken had ik een paar keer gezien dat Mexicaanse families om iets te vieren thuis een Mariachi band uitnodigen. Ze gaan dan met de familie in de tuin of op de oprit zitten en laten de Mariachi’s een serenade spelen. Vergelijkbaar met wat wij in Nederland doen als de harmonie langskomt voor een gouden of diamanten bruidspaar.

Nu wil het grote toeval dat tijdens de veiling van 3FM Serious Request in Dec-2019 er een veiling item werd aangeboden Huiskamerserenade van Joris Linssen & Caramba. Natuurlijk

kon ik mijn ogen niet geloven: Een half jaar voor onze 25-jarige trouwdag waar ik Joris Linssen en Caramba wil uitnodigen wordt dit item op de veiling aangeboden. Dat kon natuurlijk geen toeval zijn. Dit item was voor mij bedoeld. Nadat ik een aantal keren had geboden werd het resultaat bekend gemaakt terwijl wij op vakantie in Finland waren. Ik kan me nog goed herinneren dat we in een Finse supermarkt waren toen uiteindelijk bekend werd dat ik dit veiling item had binnengehaald voor €600. Niet slecht voor een huiskamer serenade van één van je favoriete bands. Begin 2020 had ik met het management van Joris Linssen en Caramba afgesproken dat ze ‘s middags op 12 mei langs zouden komen. Els wist natuurlijk niets van dit hele verhaal. Maar helaas viel het hele plan in duigen toen de corona crisis roet in het eten gooide. Uieindelijk is het er niet meer van gekomen en nu is het te laat. Het goede nieuws: het veilinggeld is neem ik aan goed terecht gekomen.

Over Covid gesproken, wat te zeggen van dit trieste verhaal. Didier Epopa zou het Mercy Fitzgerald ziekenhuis verlaten na een vijfde en laatste dosis van een medicijn om Covid te behandelen. Een verpleegster arriveerde met een infuuszak gevuld met heldere vloeistof.

Het etiket was hetzelfde als eerdere doses: Remdesivir. Terwijl het medicijn in een ader in zijn rechterhand stroomde, voelde Epopa dat zijn lichaam verlamde. Van zijn oogleden tot zijn tenen werden al zijn spieren uitgeschakeld. Hij kon zelfs niet om hulp schreeuwen, of zijn arm optillen om op de belknop te drukken. Voor Epopa voelde het alsof hij stikte, alsof hij levend begraven werd. Zijn hart stond acht minuten stil. ‘Alles was zwart’, herinnerde Epopa zich later, na maanden van logopedie om opnieuw te leren praten. Achteraf bleek dat een stagiaire in de apotheek de infuuszak verkeerd had gelabeld. Epopa had cisatracurium gekregen, een spierverlammend middel dat zo krachtig is dat het ook wordt gebruikt in injecties voor de doodstraf. Een medische blunder van de eerste orde die eenvoudig voorkomen had kunnen worden.

Vandaag wordt het Phoenixville Firebird Festival gevierd. Dit jaarlijkse evenement is één van de meest unieke festivals in de wijde omtrek en memoreert de naam van het plaatsje met een 6 meter hoge houten Phoenix die aan het eind van de avond in brand wordt gestoken.

Een prettig weekend en tot volgende week!