River Deep, Mountain High

Zondagmorgen was het vroeg op. We hadden besloten om de zogenaamde Rim-River-Rim uitdaging in de Grand Canyon aan te gaan. Daarmee loop je vanaf de South Rim via de South Kaibab Trail over een afstand van 7 mijl (11 km) naar beneden naar de Colorado rivier. In totaal daal je 1 mijl (1600 m) om bij de rivieroevers te komen. Alsof dat nog niet genoeg is moet je vervolgens weer naar boven. Daarvoor hadden we de Bright Angel Trail gekozen die

Rim-River-Rim on a Mule

je over een afstand van 10 mijl (17 km) weer naar de South Rim brengt. In veel artikelen op internet wordt afgeraden om dit in één dag te doen. Het zou te veel van je vergen, zeker als je niet goed getraind bent. Degene die me een beetje kent weet echter dat ik me niet zomaar neerleg bij dit soort adviezen. Je kunt de tocht ook op een muilezel doen maar zelfs die doen er 2 dagen over. Maar ik ga natuurlijk graag de uitdaging aan om te laten zien dat ik het beter kan dan een muilezel…

Zo gezegd, zo gedaan, zondag was de dag. Om 04:30 ‘s morgens ging de wekker. We moesten met de shuttle naar het startpunt van de South Kaibab Trail en die shuttle begon

Once-in-a-Lifetime Day in the Grand Canyon

haar service om 05:00. We waren niet de enige die op dit idee waren gekomen want de bus zat half vol. Toen we de tocht begonnen kwam de zon net achter de horizon vandaan. Het was een schitterende one-in-a-lifetime dag met blue sky en vrijwel geen wind. Uniek om op die manier de natuur te zien ontwaken in de Grand Canyon. De enige verstoring kwam zo nu en dan van een luide Amerikaan. Voor het overige een dag om door een ringetje te halen. Na ruim 4 uur dalen kwamen we aan bij de Colorado rivier.

Nadat we ons hadden opgeladen kon de klim naar boven beginnen. Dat was echter geen

Colorado River

sinecure. Een klim van 1 mijl over een steenachtig pad, ga er maar aanstaan. Maar ja, als je de uitdaging aangaat mag je niet verzaken. Uiteindelijk kwamen we net voor 05:00 ‘s middags bij de finish, na een tocht van bijna 12 uur. Alles deed ons zeer: Voeten, kuiten, knieën, onderrug, zelfs de schouders ten gevolge van het dragen van een goed gevulde rugzak. Maar de bijzondere prestatie deed de pijn snel vergeten. Vergelijk het met het lopen van een marathon 😄. Hieronder nog een aantal foto’s van deze unieke dag.

Op maandag was de pret bij de Grand Canyon over. We gingen op weg naar onze volgende stop, Monument Valley. Ook iets om naar uit te kijken. Ik heb jaren geleden in Minnesota

Lange rechte weg naar Monument Valley

een foto op canvas gekocht van de lange weg naar Monument Valley en die hangt prominent in onze keuken. Maar we hadden deze bijzondere locatie nog nooit in het echt bezocht. Ook hier kom ik superlatieven tekort. De scenic road Highway 163 van Kayenta naar Buff is 64 mijl lang en je rolt van het ene hoogtepunt naar het andere. Zo kom je over de lange rechte weg met het unieke uitzicht naar Monument Valley. Een eindje verder vind je de Mexican Hat. Wat velen niet weten is dat de overbekende scene in Once Upon a Time in the West met de “stone arch” hier ook is opgenomen. Van de stone arch is jammer genoeg niet veel meer over maar toch bijzonder om deze plek te bezoeken.

Toen moest het beste in Monument Valley nog komen. Dinsdagmorgen hadden we een 3.5 uur lange “Monument Valley Tour” geboekt waar je met een local Navajo indiaan bijzondere

Sunrise in Monument Valley

locaties ging bezoeken. Het begon al weer vroeg. We hadden een kamer geboekt in the Goulding‘s Lodge. Deze lodge is ontstaan nadat in 1929 Harry Goulding en zijn vrouw hier een zogenaamde Trading Post hadden opgezet. Vanuit onze kamer hadden we een geweldig zicht op de zonsopgang, getuige bijgaande foto. Na het ontbijt, waar ik me natuurlijk tegoed heb gedaan aan de overheerlijke Harry Omelette, gingen we naar de startlocatie van de tour. Onze gids Travis, een echte Navajo indiaan, maakte het tot een onvergetelijke ervaring. Naast de tour langs verschillende bijzondere plekken had hij ook zijn muziekinstrumenten meegenomen. Hieronder een opname van één van zijn optredens. Een unieke ervaring.

Na deze tour gingen we verder richting Moab, onze volgende stop. Een rit van ruim vier uur. We namen een omweg omdat we ook nog even langs het Four Corners monument wilden rijden alwaar de 4 staten Arizona, Colorado, New Mexico en Utah samenkomen. De enige

Four Corners Monument

plek in de US waar vier staten aan elkaar grenzen. Het was leuk om te zien maar ook niet meer dan dat. Dit kruispunt van staten ligt namelijk in een niemandsland: onwaarschijnlijk wijdse vlaktes en kilometerslange rechte wegen waar je zo nu en dan een kleine nederzetting met een aantal huisjes bij elkaar vind. Tegen de avond arriveerden we in Moab. Deze plaats in Utah vormt een goede basis om de Arches en Canyonlands National Parks te bezoeken. Ook de Colorado rivier loopt langs Moab. Het bleek een erg gezellig plaatsje dat een authentiek “Western“ gevoel uitstraalde. Op woensdag voeren we met een boot ruim drie uur over de Colorado rivier en brachten we een bezoek aan Arches National Park. Beide zeer de moeite waard.

We zijn vandaag gearriveerd bij The Billburry Inn, een bed-en-breakfast bij de boer in Tropic, Utah. De route liep via de scenic Highway 12, een hele mooie weg met veel scenic outlooks vanaf hoogtes tot 3000 (m). We hebben zelfs de sneeuw aangeraakt. Vanuit The Billburry Inn gaan we de komende dagen Bryce Canyon National Park exploreren. We zijn er vanmiddag al even geweest en terwijl het ons 6e national park is, heeft het weer een heel eigen karakter. Meer daarover de volgende keer.

Naast national parks bezoeken komen we op onze rondrit natuurlijk veel andere opvallende dingen tegen. Zo valt het me op dat zo ongeveer 1 op de 2 locals in een pickup truck rijdt.

Stars and Stripes Everywhere

Heel veel caravans die je tegenkomt zijn van het merk Airstream, van het type lang, langer, langst. De liefde voor het vaderland is groot getuige het aantal keren dat je de Amerikaanse vlag ziet wapperen. Met Memorial Day in aantocht (aanstaande maandag) zijn ook op de graven van veteranen vlaggen geplaatst, en dat zijn er veel zoals blijkt op het kerkhof in Boulder. Vind je aan de Oost- en Westkust een Starbucks op elke straathoek, hier is in geen velden een Starbucks te

Memorial Day Preparations

bekennen. Maar wat het meest opvalt is de ongelooflijke ruimte en variatie in landschap die in dit gebied te vinden is. Net als Las Vegas en de vele National Parks is dit eigenlijk niet in foto’s te vangen of in woorden te omschreven. Je moet er zelf geweest zijn om het in volle omvang te beleven. Een absolute aanrader aan iedereen!

Een prettig weekend en tot volgende week.