Onze Slimme Pleister
- harryberghuis1
- Sep 1, 2023
- 6 min read
Vandaag stond er een mooi verhaal in de Telegraaf over waar we hier bij Philips mee bezig zijn: De slimme “ePatch“ pleister. Deze pleister is in de VS ontwikkeld en wordt hier al in

heel veel ziekenhuizen gebruikt om hartproblemen bij patiënten op te sporen. Dit jaar zullen miljoenen patiënten gebruik maken van deze technologie. Voordat de slimme pleister bestond kregen patiënten een Holter mee, een walkman-achtig kastje dat via draadjes aan plakkertjes op het lichaam is verbonden en continu de hartslag registreert. Omdat zo’n Holter nogal inbreuk maakt op het dagelijkse leven van een patiënt wordt deze hoogstens 48 tot 72 uur gedragen. Voordeel van de pleister ten opzichte van een Holter is dat hij weken in plaats van een paar dagen gedragen kan worden, aangezien de patiënt er niet door gehinderd wordt en zonder problemen kan douchen en bewegen. In het Martini ziekenhuis van Groningen loopt nu een pilot met deze slimme pleister. Hier kun je het hele verhaal lezen. Voor vragen kun je bij mij terecht 😊.
Een week geleden meldde Els dat ze via Google Maps hier in de buurt een museum had ontdekt. Het heet American Treasure Tour Museum en bevindt zich in Oaks, vlakbij het
Expo center waar de gun show een aantal weken geleden werd gehouden. Toen ik mijn collega’s vroeg naar het museum moesten ze allemaal bekennen dat ze er nog nooit van hadden gehoord. Onze interesse was gewekt dus wij afgelopen zaterdag op pad naar dit museum. Het museum zit in een oude hal waar vroeger een B.F. Goodrich bandenfabriek was gevestigd. Ze zeggen van zichzelf “We are a Wonderland of American treasures“ en “Our treasures bring out your smiles”. Daar is niets aan gelogen. Dit museum, dat is geopend in 2010, is ècht een verborgen schat. Het is één van de grootste privé collecties van caroussels en muziekdozen, klassieke auto’s, circusartikelen, kermisattracties, enzovoort. Je kunt het zo gek niet opnoemen of het is er wel. Hieronder wat foto’s en hierboven een filmpje. Absoluut de moeite waard, helemaal als je als mij een liefhebber van de kermis bent.
Mijn appartement bevindt zich aan de Bridgestreet in Phoenixville. Phoenixville is een “borough“ (gemeente) en heeft een Mayor genaamd Peter Urscheler. Hij werd begin 2018

beëdigd als burgemeester. Urscheler is erg geliefd in de borough en dat werd zaterdag weer eens bevestigd. Het was de dag waarop Urscheler 40 jaar werd en dat heeft hij geweten. “Over the hill“ zoals hier wordt gezegd want na je 40e gaat het alleen maar bergafwaarts 😊. Om het te vieren was er op de Bridgestreet een Flash Mob voor Urscheler georganiseerd. Het event was al een half jaar in voorbereiding en natuurlijk strikt geheim gehouden. Het was dan ook een complete verrassing voor de burgemeester. De Flash Mob was op zijn favoriete song Don't Stop Believin' en werd uitgevoerd door een hele grote schare fans. Hier een filmpje van het event.
De scholen zijn deze week weer begonnen. Na een zomervakantie van drie maanden wordt het weer tijd dat kids naar school gaan. Zo'n lange vakantie is namelijk niet goed voor het

nivo van de kinderen. Uit vergelijkende testen blijkt dat de VS (met gemiddeld 180 schooldagen per jaar) achterblijft bij landen waar kinderen meer dan 200 dagen per jaar naar school gaan. Daar komt bij dat welgestelde ouders in staat zijn om hun kinderen tijdens de zomervakantie naar verschillende summercamps te sturen zodat ze nieuwe leerervaringen kunnen opdoen. Voor de armere klasse is dat financiëel niet haalbaar. Soms lijkt het er wel op dat man en vrouw moèten werken om de summercamps te kunnen betalen. Hoe dan ook, het gewone leven is weer begonnen en dat betekent dat er ‘s morgens op weg naar mijn werk op menig straathoek weer kinderen op de schoolbus staan te wachten. Die schoolbussen worden overigens steeds sneller want er is in dit land geen tijd te verliezen.
Als je je kind naar school stuurt dan moet het zich wel veilig voelen. Als ouder moet je er ook op kunnen vertrouwen dat de school er alles aan doet om je kind te beschermen. De cijfers

van het afgelopen schooljaar laten daarbij niets aan de verbeelding over: In het Philadelphia School District met 216 scholen werden 199 leerlingen neergeschoten en 33 gedood. Ontnuchterende cijfers natuurlijk. Geen wonder dat het school district er alles aan gelegen is om hier is aan te doen. Kosten nog moeite worden gespaard. Zoals tools (natuurlijk met AI technieken) om scholieren te scannen als ze het schoolgebouw binnen lopen. Drones om de omgeving van de school in de gaten te houden. Digitale cameras met video management systeem. Maar ook politie-agenten die buiten hun normale diensttijd helpen om de school veilig te houden. Ben ik blij dat ik op de Prins Maurits school in Westerhaar heb gezeten. Daar hadden ze dit allemaal niet nodig.
Els is hier inmiddels twee weken op bezoek en vermaakt zich prima. Hier haar relaas: Als ik mijn dagelijkse wandeling door Phoenixville maak, voelt het als een tweede thuis. De meeste wegen in Phoenixville hebben een stoep dus je kunt hier veilig door het stadje

dwalen. Zelfs boodschappen doe ik te voet met mijn paarse Trolley Dolly, iets wat voor Amerikaanse begrippen vrij ongebruikelijk is. Wat het vooral leuk maakt is dat hier niet van die landelijke winkelketens zijn. Om de hoek bij ons appartement bevindt zich mijn favoriete koffieshop. Een eindje verder in de straat zit een leuke boekenwinkel waar ik al heel wat dollars heb uitgegeven. Naast leuke boetiekjes zijn er vele bierbrouwerijen en restaurants. Het weekend is helemaal top want dan is de Bridgestreet afgesloten voor alle verkeer en leeft men zogezegd op straat. Dat Phoenixville een artistiek stadje is zie je o.a. aan de elektriciteitskasten die allemaal beschilderd zijn met een plaatselijk tafereel of evenement. Wat verder opvalt zijn de vele verschillende huizen, van klein naar groot en bijna allemaal voorzien van een veranda. Het vele groen en de weinige rotzooi op de straat maken het af. Loop ik Phoenixville uit richting de rivier dan is er een mooi pad tussen de Schuylkill River en het kanaal waar ik mijn dagelijkse stappen kan maken. Kortom een plaats waar ik mij op mijn gemak voel en uitstekend uit de voeten kan zonder auto.
Hadden we een aantal jaren geleden in Nederland een hele invasie van de eikenprocessie rups, zo werd hier 10 jaar geleden de staat overspoelt met de lantaarnvlieg. Het is een

invasieve vlieg waarvan de eerste in 2014 in Berks County werd ontdekt. Iedereen was meteen erg bezorgd want in het gebied waar ze voor het eerst werden ontdekt zijn veel wijngaarden en wordt veel hout geproduceerd. De staat Pennsylvania plaatste de getroffen gebieden al snel in quarantaine en instrueerde de bewoners om de vliegen te doden. Het ging zelfs zover dat een lokale software ontwikkelaar in 2019 een app ontwikkelde waarmee mensen met elkaar konden strijden om wie de meeste lantaarnvliegen zou doden. Door al deze maatregelen is de invasie een halt toegeroepen maar het blijft opletten. Nu liep ik een aantal weken geleden door de straten van Philadelphia toen ik een hele zwerm van die beestjes tegenkwam. Ik was erg verbaasd om te zien dat mensen gewoon doorliepen en ze dood trapten. Maar nadat ik bovenstaande verhaal had gezien viel het kwartje.
Een “goed gevoel“ verhaal of hoe een relatief kleine investering heel veel goed kan doen. Het komt met enige regelmaat voor dat ziekenhuizen hier vorderingen hebben uitstaan op patiënten waarbij de kans om deze te innen erg klein is. Om toch nog iets gecompenseerd

te krijgen melden de ziekenhuizen zich doorgaans op de secundaire markt waar ze de portefeuille met vorderingen voor een habbekrats doorverkopen. De kopende partij krijgt vervolgens het recht om de patiënten te achtervolgen. Als non-profitorganisatie kun je natuurlijk ook een portefeuille met vorderingen opkopen met het doel de openstaande schulden kwijt te schelden. Dat is wat een groep van 30 mensen heeft gedaan: Met $17,000 kochten ze in totaal $1.6 miljoen aan vorderingen op waarmee ze de schulden van 1,700 patiënten afbetaalden. Een prachtig initiatief natuurlijk. Deze patiënten hebben over het algemeen al voldoende ellende doorstaan en dan is dit een welkome steun in de rug.
We hebben een lang weekend voor de boeg want maandag is het Labor Day. Misschien dat we onze vriend nog tegenkomen. Only in America. Een prettig weekend en tot volgende week.































Comments