Oktoberfeste in El Cajon

Gisteren was het de laatste dag van mijn verblijf van drie weken in San Diego. Het was een leuke ervaring om al die tijd met ons lokale team daar samen te werken. Daar komt bij dat San Diego en omgeving een prachtig deel van Amerika is waarbij het tijdens mijn verblijf

San Diego beaches

vrijwel elke dag stralend zonnig is geweest. Maar na drie weken in het Residence Inn San Diego Del Mar hotel ben ik wel blij dat ik afgelopen nacht ben teruggevlogen naar Philadelphia. Wat me niet meeviel waren de lange dagen. San Diego ligt aan de Westkust van de VS in de Pacific Standard Time zone. Het is daar drie uur vroeger dan aan de Oostkust, negen uur vroeger dan in Nederland en 12.5 uur vroeger dan in India. Dat betekent dat meetings vroeg beginnen, de meeste dagen al vanaf 6 uur ‘s morgens. Da’s op zich nog niet zo erg maar de meeste werkdagen liepen door tot ‘s avonds 6 of 7 uur. Dat betekent dat je in het donker begint en in het schemerdonker eindigt. Als je vervolgens nog naar een restaurant moet om te eten dan is het om 9 uur ‘s avonds wel klaar. “Living in Paradise“ heeft dus niet alleen maar mooie kanten 😊

Afgelopen zaterdag voor het ontbijt ging ik bij de wasserette langs, bij Beachside Del Mar Laundromat. Het was de tweede keer dat ik er naar toe ging en dat beviel me prima. Ze hadden een handige service: de zak met vuile was afleveren en na een paar uur weer op halen. De schone was werd ook nog eens netjes opgevouwen. Wat wil je nog meer. Een kind kan de was doen. Terwijl ik aan mijn omelette zat werd de handel weer netjes fris gemaakt. Na twee uur kon ik weer gewassen en met een volle maag naar huis. Gemak dient de mens. Aansluitend ben ik naar Old Town San Diego gereden. Old Town San Diego is een

historische wijk die bekend staat als de geboorteplaats van Californië. Het gebied biedt een fascinerende blik op het leven in de 19e eeuw, met goed bewaarde gebouwen en musea die de Mexicaanse en vroege Amerikaanse periodes van 1821 tot 1872 weergeven. Je kunt er genieten van authentieke Mexicaanse gerechten in restaurants zoals Café Coyote en El Agave, en de sfeer wordt vaak versterkt door live mariachi-muziek. Naast de rijke geschiedenis en cultuur, biedt Old Town een scala aan winkels waar handgemaakte kaarsen, snoep en traditionele Mexicaanse ambachten worden verkocht. In een winkeltje met allemaal tegeltjes vond ik zelfs een "Dutch tile". Met zijn kleurrijke markten, historische bezienswaardigheden en levendige evenementen was het een leuke middag in Old Town San Diego.

Zondagmiddag ben ik met collega Eckhard, zijn vrouw Sam, en vier van hun vrienden naar de Oktoberfeste in El Cajon geweest. De Oktoberfeste wordt jaarlijks georganiseerd door de German American Society of San Diego. Die hebben een clubhuis in El Cajon met daar omheen een ruime parkeergelegenheid. Tijdens de Oktoberfeste wordt die gezellig omgevormd: lange tafels, blokhutten er om heen, een podium voor de muzikanten, en bier en bratwurst. Er was één groot verschil met de Duitse Oktoberfeste: de mussen vielen dood van het dak. El Cajon ligt aan de oostkant van San Diego richting de woestijnachtige binnenlanden en op zondagmiddag was het daar minstens 30 (deg C). Dat mocht de pret niet drukken. Verschillende aanwezigen waaronder Eckhard en Sam hadden zich in Lederhose en Dirndl outfit uitgedost. De seniore muziekgroep (een beetje vergane glorie maar een kniesoor die daar op let) was rechtstreeks uit Duitsland overgevlogen. Het “Ein Prosit der Gemütlichkeit“ werd regelmatig aangeheven en door allen uit volle borst meegezongen. Eén van de hoogtepunten was de midwinterhoorn die de band had meegenomen. Nadat de trompetist de mooiste klanken uit het blaasinstrument had getoverd werden de aanwezigen uitgenodigd om het zelf te proberen. Menig overmoedige kerel met een bierpul te veel op liet zich dat geen tweede keer zeggen. Hilariteit alom. Het ging mij bij de Oktoberfeste vooral om de polka muziek en een echte bratwurst. Al met al een geslaagde middag!

Weer is er één omgevallen. Het alom bekende Otje van Potje is niet meer. De winkel in Rijssen – wie in Twente en wijde omgeving kent het niet? Otje van Potje, opgericht in 1953 door Otto ter Steege, begon als een kleine ijzerwarenwinkel in Rijssen. De naam van de

winkel komt van Otto’s bijnaam “Otje” en de familienaam "Potje". In de loop der jaren breidde het assortiment zich uit met tuinmeubelen, kampeerartikelen en uiteindelijk meubelen. De winkel groeide uit tot een bekende woonwinkel in Twente, met een showroom van 3000 vierkante meter. Helaas werd Otje van Potje op 2 oktober 2024 failliet verklaard. De schulden, opgelopen tijdens de coronapandemie en verergerd door de energiecrisis, bedroegen ongeveer €350.000. Ondanks pogingen om de financiële situatie te verbeteren, kon het bedrijf niet langer aan zijn verplichtingen voldoen. Het faillissement leidde tot het verlies van zeven banen en het einde van een iconische winkel in Rijssen.

Deze week werd ik opgeschrikt door het bericht dat Johan Neeskens is overleden. Toen ik als jochie begon met voetballen was Johan Neeskens mijn jeugdidool. Ik kan me nog

Johan Neeskens in de WK Finale 1974

herinneren dat ik een grote poster van hem aan de muur in de slaapkamer had hangen. Neeskens, geboren op 15 september 1951 in Heemstede, was een legendarische Nederlandse voetballer en trainer. Hij begon zijn carrière bij RCH en maakte in 1970 de overstap naar Ajax, waar hij snel uitgroeide tot een sleutelspeler. Met Ajax won hij drie keer de Europacup I en twee keer de KNVB Beker. Neeskens stond bekend om zijn harde werk, veelzijdigheid en uitstekende techniek. Maar ook dat hij voor niemand bang was. Neeskens was ook een belangrijke speler voor het Nederlands elftal, waarmee hij in 1974 en 1978 de WK-finale bereikte. Na zijn actieve carrière bleef hij betrokken bij het voetbal als trainer en assistent-coach. Johan Neeskens overleed afgelopen week volledig onverwacht op 73-jarige leeftijd. De mooie herinneringen aan deze bijzondere speler zullen blijven.

KLM, de oudste luchtvaartmaatschappij ter wereld die nog onder eigen naam vliegt, viert haar verjaardag ieder jaar met het onthullen van een Delfts Blauw huisje. Sinds de jaren vijftig geeft KLM deze huisjes gevuld met Bols Jenever aan World Business Class-passagiers tijdens intercontinentale vluchten. Elk huisje is een miniatuurversie van een gebouw met een

bijzondere geschiedenis, en ze zijn gewilde verzamelobjecten. Afgelopen week is de KLM 105 jaar oud geworden. De onthulling van Huisje 105 vond plaats op 7 oktober 2024, waarbij Marjan Rintel, president-directeur van KLM, het eerste exemplaar overhandigde aan Arthur van Dijk, commissaris van de Koning in Noord-Holland. Huisje 105 is een miniatuurversie van “Het huis aan de drie grachten” in Amsterdam, een rijksmonument dat grenst aan de Grimburgwal, de Oudezijds Voorburgwal en de Oudezijds Achterburgwal1. Dit historische herenhuis, gebouwd in 1610 in Hollandse renaissancestijl, heeft een rijke geschiedenis en is een architectonisch meesterwerk. Het onderging een grote renovatie in 1909, waarbij het volledig werd teruggebracht naar zijn 17e-eeuwse staat. Volgens de KLM symboliseert dit huisje de drie stromingen van verleden, heden en toekomst, en benadrukt KLM’s veerkracht en creativiteit door de jaren heen. Als het meezit kan ik huisje 105 binnenkort aan de collectie toevoegen. We gaan het zien.

Mijn Minnesota Vikings doen het nog steeds erg goed. Afgelopen zondagmorgen werden de New York Jets in het stadion van Tottenham Hotspurs verslagen met 23-17. Het was een mooie pot waarbij de Vikings al snel een grote voorspong opbouwden. Toch lieten ze de

Minnesota Vikings 5-0 for the season

Jets gevaarlijk terugkomen en werd het nog billen knijpen in het laatste kwart van de wedstrijd. Gelukkig wisten we de wedstrijd over de streep te trekken. Daarmee behoren de Vikings tot slechts twee teams die alles 5 gespeelde wedstrijden hebben gewonnen. Wie had dat kunnen voorspellen aan het begin van dit seizoen. Geleerden zien de Vikings inmiddels als Superbowl contender. Wat mij betreft is het daarvoor nog veel te vroeg maar een goed begin is het halve werk. Wat me na de wedstrijd weer opviel is dat Amerikanen hot zijn op onzinnige statistieken. Zo las ik hier: “There are several contributing factors behind the Vikings hot start. As the team gets a well-earned rest this week, here's some stats, per Pro Football Focus, to think about during the break: Quarterback Sam Darnold leads the NFL or is tied for first in completions (11), completion percentage (52.4%) and touchdowns (3) and ranks second in yards (370) on deep passes (20-plus yards). Darnold is also just one of two quarterbacks this season with at least 5 touchdowns and 0 interceptions on short passes (0-9 yards). When given a clean pocket, Darnold is 2nd in the NFL in average time to throw (2.68 seconds) and in passer rating (113.0), trailing San Francisco's Brock Purdy (2.80 seconds) and Mayfield (117.7). When blitzed, Darnold is tied for 1st with Detroit's Jared Goff in passing yards per attempt (10.5 yards; min. 30 attempts) and 2nd behind Cincinnati's Joe Burrow in passer rating (132.1 for Darnold; 143.3 for Burrow; min. 30 attempts). Met zoveel onzin krijg je de krant wel vol…

Afgelopen woensdag kreeg ik een melding op mijn telefoon, “Battery Low“. Wat wil het geval: de Mercedes & Me app liet me weten dat de accu van de SL leeg begint te raken: “The battery’s state of charge is low. Some Remote Services are no longer available in order to reduce your vehicle’s energy consumption. If your battery discharges further, the ability to start and access your vehicle may be restricted”. Tja, dat heb ik weer. De auto staat al bijna

drie weken netjes onder een hoes maar dat betekent niet dat het ding niets doet. Al die electronische systemen en connectivity moeten wel gevoed worden en als dat te lang duurt raakt de accu leeg. Voor vertrek heb ik nog even overwogen om de auto aan een druppellader te hangen maar in de buurt van de parkeerlocatie was geen stopcontact te vinden. Wel leuk dat ik zo’n melding krijg maar ik kon er in San Diego weinig mee. Inmiddels ben ik terug in Phoenixville en viel het gelukkig allemaal mee. Nadat ik de hoes van de auto had gehaald was het “starten… lopen“. Vervolgens heb ik een tijdje rondgereden met de kap open want het was een mooie zonnige dag. Ik hoop dat de accu nu weer voldoende is opgeladen zodat ik met een gerust hart naart Nederland kan.

Komende week zit ik namelijk in Nederland. Vanavond vlieg ik vanaf JFK om morgenvroeg op Schiphol te landen. Er is alle reden om naar Nederland te gaan. Zo is de woonunit

Ons tiny house in Bornerbroek

inmiddels op het kavel in Bornerbroek geplaatst. Op basis van de foto’s kun je wel zeggen dat het een mooi “tiny house“ is. Ik heb Els al gezegd dat we eigenlijk geen huis meer hoeven te bouwen. Alleen nog een garage plaatsen en we zijn klaar… Els doet 90% van het werk en heeft de zaken goed onder controle. Zo heeft ze vandaag (zaterdag) Henk, Emmy, Chris en Joyce ingeschakeld om de meest essentiële zaken van Best naar Bornerbroek te brengen. Dat wordt natuurlijk heel erg gewaardeerd! Alle andere spullen worden maandag door de verhuizer opgehaald en gaan in de opslag todat het nieuwe huis klaar is. De overdracht van de woning in Best is woensdag. Daarnaast hebben we nog wat afspraken staan met aannemer en installateur om tot een definitieve overeenkomst te komen voor de woning in Bornerbroek.

Een prettig weekend en tot volgende week!