Koning Jannes
- harryberghuis1
- Apr 27, 2024
- 8 min read
Updated: May 17, 2024
Begin deze week steeg de spanning tot grote hoogte: De NFL draft zat er aan te komen. Mijn Minnesota Vikings hadden nummer 11 en 23 in het bezit. Het ging er vooral om
spannen of ze een deal zouden maken en die twee posities zouden gaan omzetten naar één positie hoger in de draft, zeg 3, 4 of 5. De verwachting was dat als we dit jaar kans wilden maken op één van de beste quarterbacks dan was plaats 11 niet hoog genoeg. Gisteravond was het zover. Live van Detroit met een avondvullend programma werd de 1e ronde van de draft afgerond. De technische staf van de Vikings bleef uiteindelijk de zenuwen de baas, trok niet alles uit de kast voor een deal, en wist met J.J. McCarthy uit Michigan toch een sterke quarterback binnen te hengelen. We zijn natuurlijk erg benieuwd of hij de quarterback is die ons eindelijk een Superbowl gaat bezorgen. Aan mij zal het niet liggen 😊.
Over American football gesproken, nadat ze eerder al hun vleugels hadden uitgespreid naar Engeland en Duitsland, gaan er het komend seizoen voor het eerst een wedstrijd in Brazilië gespeeld worden. Het voetbal (soccer) land bij uitstek. De wedstrijd zal gaan tussen de
Green Bay Packers en de Philadelphia Eagles, en wordt in het stadion van de Corinthians in Sao Paulo gespeeld. Nu gaat dat niet zonder zorgen. De grootste rivaal van de Corinthians is Palmeiras en die spelen in het groen. Op de kleur groen heerst dan ook een informele ban in het Corinthians stadion. Maar laat nu zowel de Packers als de Eagles een groen thuis-tenue hebben. Da’s niet handig. Gelukkig hebben de Packers een wit uit-tenue en de Eagles een alternatief tenue met een zwart shirt. Daar zit dan wel weer een groene helm bij… Man, man, man, wat een problemen toch weer. Ik kan er niet zo mee zitten want beide teams hangen qua populariteit bij mij onderaan het lijstje 😊. Maar ik vertrouw er op dat het uiteindelijk wel opgelost wordt.
Hier las ik een verhaal dat pinapparaten met fooienoptie steeds vaker opduiken in Nederland. Je bestelt een vanilla latte voor €6.00 en terwijl je wil pinnen, popt er een
scherm op met verschillende opties: wil je 5, 10 of 20 procent procent fooi geven, of geen fooi geven. Over het algemeen leidt dit tot ongemakkelijke gevoelens, wat ook heel begrijpelijk is. In de US is het geven van fooi een heel normaal iets. Bij bars, restaurants, de kapper en in een taxi wordt een fooi verwacht, veelal via betaling met de credit card. Maar ook hier zie je steeds meer van die pinapparaten of betaalsites verschijnen met de 5%, 10%, 20% en geen fooi optie. Zo krijg ik de vraag ook altijd bij de Starbucks. Kies ik bij bars en restaurants veelal de 20% en mag ook mijn kapper Kevin niet klagen over mijn fooi, bij de Starbucks kies ik altijd “No tip“. Voor mijn gevoel is $5.89 voor een Medium Vanilla Latte al ruim voldoende en vind ik een fooi teveel van het goede. Na 2 jaar heb ik geen enkele schroom meer on “No tip“ te kiezen, je raakt er aan gewend.
Trump blijft de gemoederen bezig houden. Zo werd er deze week een opvallend campagne spotje gelanceerd dat niet van zijn Democratische tegenstanders kwam maar van de anti-Trump lobby binnen de Republikeinse partij. Deze lobbyisten waren een winkelcentrum
binnengegaan met een verborgen camera, op zoek naar een baantje. Ze stelden de vraag: Ik zoek een baantje. Ik heb wel tientallen aanklachten tegen me, ik word verdacht van sexueel misbruik, en ik word verdacht van het stelen van geheime staatsdocumenten. Willen jullie me aannemen? Waarop het antwoord natuurlijk was dat je met geen mogelijkheid aangenomen zou worden want je zou nooit door de background check komen. Moraal van het verhaal: Hoe kan iemand die nooit zou worden aangenomen als winkelbediende, wel president worden?
Trump werd ook weer eens op een leugen betrapt. Tijdens een bijeenkomst in Schnecksville, Pennsylvania, eerder deze maand hekelde Trump de regering-Biden voor het
zonder papieren in de US toelaten van de 35-jarige immigrant Danilo Cavalcante. Danilo, van oorsprong uit Brazilië, is een gewelddadige persoon en ging zelfs zover dat hij Deborah Brandao, zijn vriendin, in april 2021 vermoordde. Een fact-checker kwam er echter achter dat Cavalcante al in juni 2020 in Pennsylvania woonde, bijna zeven maanden voordat Trump zijn ambt in het Witte Huis verliet. Ofwel, Danilo Cavalcante kwam in werkelijkheid al tijdens de regering-Trump naar de VS… Geen aanhanger van Trump die daar om maalt. Volgens Trump zijn de meeste van die immigranten criminelen die hier niet horen binnen te komen. Onze Geert is er niks bij…
Dan het verhaal van Maynor Yassir Suazo Sandoval. Rond 2005 stak de toen 20-jarige Suazo de grens met Amerika over. Hij is de jongste van acht kinderen en ontvluchtte de armoede in Azacualpa, een klein dorpje in de bergen van Honduras. Zonder papieren kwam
Suazo terecht in Greater Baltimore, een magneet voor Midden-Amerikaanse vluchtelingen met zijn relatief goedkope huisvesting, een bruisende oostkust, een vriendelijk klimaat en veel kansen. Suazo was een harde werker want hij wilde zijn American Dream waarmaken. Zo nam hij ondergeschikte baantjes aan, lanceerde vervolgens een pakketbezorgdienst, en toen COVID-19 daar een einde aan maakte, begon hij van de ene op de andere dag in de bouw te werken voor een aannemer uit Baltimore, Brawner Brothers. Suazo werd door vrienden en familie omschreven als gelukkig, extravert en onvermoeibaar. Dat moest hij wel zijn. Terwijl hij een vrouw en twee kinderen ondersteunde, stuurde hij ook $600 tot $800 per maand terug naar Azacualpa. Genoeg om familieleden te helpen een klein hotel te kopen en zelfs de lokale voetbalclub te steunen. In Baltimore was hij “de fundamentele pijler“ voor een groeiend aantal familieleden die de staat Maryland bereikten. Om vijf uur 's ochtends was hij thuis van de slopende bouwwerkzaamheden en tegen de middag was hij weer aan het werk, waarbij hij extra dollars ophaalde voor het schoonmaken van tuinen, het schilderen van huizen of het aanleggen van tuinaanleg.
Suazo en zeven mannen met vergelijkbare verhalen waren op een nacht in maart gaten aan het dichten in het wegdek van de Francis Scott Key Bridge. Ze waren bezig met een
slopende klus op een ellendig uur, iets wat veel andere Amerikanen simpelweg niet kunnen of willen doen – allemaal zodat hun buren veilig over de brug naar hun warme, comfortabele kantoren konden rijden. Toen de kapitein van het gigantische containerschip Dali via de radio liet weten dat het schip geen stroom meer had en richting de brug voer, had de politie net genoeg tijd om het verkeer te blokkeren, waardoor een onbekend aantal levens werd gered. Maar ze hadden geen fractie van een seconde meer die nodig was om de medewerkers van Brawner Brothers te redden. Samen met vijf van zijn collega's kwam Suazo, 38, in de ijskoude Patapsco-rivier terecht wat hij niet overleefde. Een triest einde voor iemand die volkomen begrijpelijk het arme Honduras ontvluchtte om de American Dream verwezenlijken.
Terwijl ik dit schrijf zit ik in de Delta lobby op JFK. Het vliegtuig van de KLM is een uur vertraagd dus heb ik extra tijd om even tot rust te komen. Dat moet ook wel want bij het inchecken is mijn hartslag weer eens tot grote hoogte gestegen. Wat was het geval? Ik kom morgenvroeg op Schiphol aan en vlieg binnen 24 uur door naar Bangalore. Bij de uitgifte
van de tickets heeft BCD, het reisburo van Philips, dan wel de KLM, besloten om de vluchten New York – Amsterdam en Amsterdam – Bangalore als één trip te beschouwen, omdat de overstaptijd minder dan 24 uur bedraagt (om precies te zijn 23 uur en 35 minuten). Toen ik mijn koffer wilde inchecken vertelden ze mij bij de incheckbalie dat mijn koffer automatisch naar Bangalore door zou gaan. Toen ik vertelde dat dat niet de bedoeling was omdat ik een dag in Nederland zou blijven voordat ik doorvlieg, was het antwoord: Da’s vervelend maar het kan niet anders. Ik kon hemel en aarde bewegen maar de mensen bij de incheckbalie waren niet te vermurwen. Regels zijn regels. Ik vertelde ze dat ik de koffer dan niet ging inchecken maar mee aan boord zou nemen maar dat was natuurlijk niet mogelijk omdat het ding te groot (en te zwaar) was. Er zat dus niets anders op dan BCD te bellen. Bij BCD begrepen ze het probleem niet en ook navraag bij de KLM leverde op dat de koffer gewoon in Amsterdam van de band zou mogen komen. Maar ja, op JFK heb je te maken met een Delta balie en die hielden standvastig vol. Inmiddels had ik bij de incheckbalie om de supervisor gevraagd. Helaas kwam die me ook melden dat hij niets kon doen. Hij wilde zelfs niet met de dame van BCD (die ik al meer dan 30-minuten aan de lijn had) spreken. Na een tijd heen en weer wilde de supervisor wel contact opnemen met de KLM en dat hielp. De aanhouder wint zal ik maar zeggen. Als het goed is ligt de koffer nu in Amsterdam op de caroussel (fingers crossed). Al met al was ik wel een uur verder, bellen, praten als brugman, mezelf opwinden en een sterk verhoogde hartslag.
Inmiddels kan ik een boek schrijven wat er allemaal mis kan gaan met vliegen. Wat op JFK meespeelt is dat alles wordt gerund door Delta terwijl ik de meeste keren een KLM-operated vlucht heb. Nu is het tussen Delta en KLM, ondanks dat ze samen met 17 andere luchtvaartmaatschappijen in luchtvaartalliantie SkyTeam zitten, geen innige liefde; eerder een verstandshuwelijk. Dat merk je dan ook aan alles. Het lijkt erop of de medewerkers van Delta de instructie hebben om het de “KLM-gangers” niet te makkelijk te maken. Zeker niet de klantvriendelijkheid die je normaal bij Amerikanen kunt verwachten. It is what it is.
Vanmorgen ben ik in Amsterdam geland. Ik moet Koningsdag immers wel in Nederland vieren. Helemaal als de Koning Willem-Alexander, Koningin Maxima, kinderen en andere leden van de familie Emmen bezoeken. Een unieke kans voor lokale sterren als Daniël
Lohues om op te treden voor de Koninklijke familie. Maar ook Jannes, de Koning van de Piraten, die na zijn optreden een korte ontmoeting met de Koning had. Iets zat me echter niet helemaal lekker. Zo ging het verhaal dat Emmen wel een koninklijk steuntje in de rug kon gebruiken omdat het al jaren als één van de onaantrekkelijkste steden van Nederland wordt beschouwd. Nou dan heb je Coevorden nog niet gezien, dat is in mijn ogen nog een graadje erger. Tot die conclusie kwam ik een aantal jaren geleden toen we tijdens het wandelen van het Pieterpad door Coevorden kwamen. Als de Russen een keer deze kant op komen is dat de eerste plaats die we opgeven. Ik heb wel beloofd dat als ik ooit een miljard win, dan gaat er 100 miljoen naar
Coevorden. Helaas voor Coevorden is de kans dat de Russen aan de grens staan groter dan dat ik een miljard win... Toen we in Best aankwamen wilde ik natuurlijk een Oranje tompouce. Begrijpelijkerwijs waren die bij de AH allemaal uitverkocht. Dan maar naar Oirschot, immers geen Koningsdag zonder Oranje tompouce. Volgens Els lag de vitrine in Oirschot nog vol met Oranje tompoucen. Heel apart, dat Oirschot moet wel een Republikeins nest zijn. Ik hoop dat Trump het niet hoort.
Morgenvroeg vlieg ik door naar Bangalore, India. Precies een week later ben ik weer terug in Nederland, voor het werk maar ook om een aantal zaken te regelen rondom ons “buitenverblijf“ in Bornerbroek. Voor mij echter geen Hemelvaartsdag in Nederland want dan zit ik een dag in Skopje, bij ons team in Noord-Macedonië. Zoals een Tukker het zou zeggen: “Zo ku‘j mar wat druk wez’n“.
Een prettig weekend en tot volgende week!
Was weer top Harry