How Are You?
- harryberghuis1
- Dec 16, 2023
- 5 min read
Afgelopen zaterdag werd het jaarlijkse Phoenixville Firebird Festival gehouden. Dit festival memoreert de naamgenoot van Phoenixville en is één van de meest unieke evenementen in de regio Philadelphia. Centraal tijdens dit festival staat de Phoenix, een zes meter hoge houten vogel die in de maanden voorafgaande aan het festival door de gemeenschap wordt gebouwd. Zowel ervaren timmerlui als vrijwilligers die net aan weten hoe ze een hamer moeten vasthouden zijn van harte welkom om de Firebird tot leven te brengen. Op de avond van het festival trekt een processie door het dorp naar het festival terrein. Daar aangekomen wordt na een energieke voorstelling van drummers, dansers en vuurspuwers de Phoenix ceremoniëel ontstoken.
Blijft natuurlijk de vraag hoe Phoenixville aan zijn opvallende naam komt. Dat zit zo. In 1813 keek Lewis Wernwag, de eigenaar van het eerste ijzerbedrijf gebouwd op de plek waar de French Creek en de Schuylkill Rivier samenkomen, op een avond vanaf een nabijgelegen heuvel naar zijn ovens en zag een Phoenix in de vlammen. Deze visie inspireerde hem om
zijn bedrijf, tot dan toe French Creek Works, tot Phoenix Works te hernoemen. Toen de gemeenschap die rond de ijzerfabriek ontstond in 1849 werd opgericht, was de naam Phoenixville dan ook een voor de hand liggende keuze voor de nieuwe gemeente. Tegenwoordig heeft deze naam een bijzondere symbolische betekenis. Met de sluiting van Phoenix Iron and Steel begin jaren tachtig verloor Phoenixville haar belangrijkste industrie. Als gevolg daarvan maakte het stadje vervolgens een periode van twintig jaar van stagnatie en achteruitgang door. Sinds de eeuwwisseling beleeft Phoenixville echter een wedergeboorte. Met de opening van nieuwe winkels en restaurants, een bezoekerscentrum in het oude Foundry Building, de voortdurende renovatie van het Colonial Theatre, de vernieuwing van Bridge Street en nog veel meer. Net als zijn mythische naamgenoot Phoenix herrijst Phoenixville werkelijk uit zijn eigen as.
Wonen in een plaats met een opvallende naam is me niet vreemd. Zo ben ik geboren en getogen in Westerhaar-Vriezenveensewijk, het Twentse dorp met de langste plaatsnaam van
Nederland. Met een beetje creativiteit zijn er meer opvallende parallellen tussen Phoenixville en Westerhaar-Vriezenveensewijk te ontdekken. Zo hebben ze hier een Bridge Street, en heeft men in Westerhaar-Vriezenveensewijk een Brugge (tegenwoordig alleen nog een mini-versie). Hier hebben ze de French Creek, Westerhaar-Vriezenveensewijk heeft zijn Veenkanaal. Verder ondergaat Westerhaar-Vriezenveensewijk ook een soort wedergeboorte want op de plek van de Oale Bouw verrijst een prachtige nieuwe wijk. Hier een mooi verhaal in Tubantia over mien dorp, waarbij natuurlijk het memorabele landskampioenschap van mien cluppie V.V. Voorwaarts niet onvermeld mocht blijven.
Het gaat niet erg lekker met mijn Minnesota Vikings. Speelden ze vorige week een draak van een wedstrijd waarbij ze thuis in Minneapolis met 10-12 verloren van de Chicago Bears,
afgelopen zondag was het niet beter. Dit keer mochten ze in Las Vegas aantreden tegen de Raiders. Niet een tegenstander waar je normaal gesproken van wakker hoeft te liggen. Ware
het niet dat de Vikings de laatste weken niet om aan te zien zijn. Zo is de offense hopeloos uit vorm maar gelukkig is de defense beter op dreef. De wedstrijd tegen de Raiders eindigde in een 3-0 winst. Je leest het goed: 3-0 in een American Football game. Het was de laagste score in een indoor wedstrijd in de geschiedenis van de NFL. Dat moet mij weer overkomen. Het goede nieuws was dat ze wel de overwinning pakten waardoor we nu op 7 gewonnen en 6 verloren staan. Nog 4 wedstrijden te gaan in de reguliere competitie. Ik hoop natuurlijk dat we de playoffs gaan halen maar in deze vorm heb er niet veel vertrouwen in. Theo blijkbaar wel want hij vroeg me zelfs om een Vikings pet mee te nemen. De rasoptimist!
Begin deze week kreeg ik een email van U-Haul. U-Haul is een verhuurbedrijf waar je naar toegaat voor een verhuiswagen en allerlei andere spullen om te helpen bij het verhuizen. Ik
heb daar ongeveer een jaar geleden een verhuiswagen gehuurd om te verhuizen van Malvern naar Phoenixville. U-Haul vroeg zich nu in hun email af: “Harry, are you moving soon?” Op zich geen gekke gedachte want vele lease contracten zullen 12 maanden zijn. Maar helaas voor U-Haul heb ik recent besloten om het lease contract met 12 maanden te verlengen. Het mag duidelijk zijn uit mijn verhaaltjes dat het me hier uitstekend bevalt en er is geen enkele reden om te verhuizen. U-Haul zal dus toch minstens een jaar moeten wachten.
Net als in Nederland hebben ook boeren in de rustige, glooiende heuvels van Pennsylvania het niet makkelijk. Daarom dacht Jim Halkias aanvankelijk dat hij de jackpot had gewonnen. Een vastgoedmakelaar had hem eind 2018 benaderd en verteld dat Re-Match, een in
Denemarken gevestigd recyclingbedrijf, $4500 per maand wilde betalen om meer dan 1000 rollen versleten kunstgras op te slaan op de 18 hectare die Halkias bezit in Grantville. Halkias kreeg te horen dat Re-Match van plan was om het kunstgras op termijn te recyclen. Het bedrijf beschikte nog niet over een recyclingfaciliteit in de Verenigde Staten, maar het aanbod klonk aantrekkelijk. De deal liep echter al snel op de klippen. Halkias beweert dat Re-Match hem na twee jaar niet meer betaalde, maar enorme rijen grasmat achterliet, 3 meter hoog opgestapeld, aan de rand van een maïsveld, vlakbij een boerderij en zichtbaar vanaf de weg. Het Pennsylvania Department of Environmental Protection (DEP) ontving een klacht over de lelijke stapels en inspecteerde het land van Halkias. De instantie categoriseerde het versleten kunstgras als afval dat een publieke overlast vormt. Op basis daarvan heeft Halkias onlangs een schikking getroffen met Re-Match, die is begonnen enkele rollen van het land te verwijderen. Halkias is een ervaring rijker maar een illusie armer.
Als Amerikanen elkaar groeten dan zeggen ze vaak "How are you?". Het is eigenlijk niet de bedoeling dat je antwoord geeft maar als men dat doet dan is het vaak: “I’m good, thank
you“. Volgens onderzoekers van Harvard zijn "How are you?" echter de drie meest nutteloze woorden in de communicatiewereld. De persoon die het vraagt, wil het niet echt weten, en de persoon die antwoordt, vertelt niet de waarheid. Wat volgt is een zinloze uitwisseling zonder verbinding. De sleutel om het meeste uit “small talk“ te halen is volgens de onderzoekers eenvoudigweg het stellen van vervolgvragen aan de ander. In een reeks experimenten analyseerden ze meer dan 300 online gesprekken en ontdekten dat degenen aan wie zinvollere vervolgvragen werden gesteld (vragen anders dan “Hoe gaat het?“ of “Wat doe je?“), de ander veel sympathieker vonden. Nogal wiedus. Die conclusie had ik wel kunnen trekken zonder onderzoek, daarvoor hoef je niet aan Harvard te studeren.
Toen ik twee weken geleden in Nederland was nam Els de kans waar om me te verleiden tot het halen van de kerstboom. Zoals in vele families is het halen van de kerstboom bij ons een typische mannentaak. Els vindt het prima om de lampjes, ballen en piek in de boom te
hangen, en dat kan ze goed. Maar als het even kan laat ze het ophalen graag aan mij over. Waarbij ze wel altijd mee gaat om de juiste boom uit te kiezen. Nu zit er tussen ophalen en optuigen nog een activiteit: de boom rechtop in de standaard krijgen. Ook dat laat Els graag aan mij over. Laat dat echter niet mijn sterkste punt zijn. Er is altijd iets: de stam is onderaan onvoldoende vrijgemaakt van takken, de stam is te dik voor de standaard, er zit een rare knoest op de stam, … Met de kerstboom achter in de auto op de weg terug naar huis zakte me de moed al in de schoenen. Gelukkig hebben ze hier iets op gevonden. Bij Tuincentrum Coppelmans in Oirschot, waar we de boom de laatste jaren halen, verkopen ze sinds een tijdje kerstboomstandaarden van het merk EasyFix die “… zorgen dat de kerstboom er altijd piekfijn bij staat. Dankzij onze standaard blijft de boom namelijk altijd rechtop staan en hoef je je geen zorgen te maken.“ Daar is eerlijk gezegd niets aan gelogen. Sinds die standaard ziet het kerstboomleven er voor mij een stuk prettiger uit. Ik kan niet wachten tot de Kerst van volgend jaar 😊.
Komende vrijdag pak ik weer de koffer in om Kerst en Oud-en-Nieuw in Nederland te vieren. Een prettig weekend en hopelijk tot volgende week!
Comments