Het goede leven
- harryberghuis1
- May 24, 2024
- 7 min read
Afgelopen zaterdag heb ik Els van het vliegveld opgehaald. Na een dag acclimatiseren in Phoenixville zijn we maandag begonnen met onze 18-daagse vakantie trip langs de
Oostkust van de US. Maandag was de rit van Phoenixville naar Williamsburg in de staat Virginia. We hadden besloten om over de US-13 Highway via Delaware naar Virginia te gaan. Daarbij ga je over de Chesapeake Bay Bridge-Tunnel, een gecombineerde brug en tunnel van 28.3 (km) die de Chesapeake Bay doorkruist. Als je zo door het Amerikaanse landschap rijdt valt vooral op hoe onmetelijk groot dit land is, met heel veel ruimte en diversiteit in landschappen. Waarbij je onderweg van alles tegenkomt, zoals een bedrijf in klassieke auto’s. Mooi spul om in rond te rijden... the difference between men and boys is the price of the toys. De prachtige rit bracht ons uiteindelijk via Norfolk, met ‘s werelds grootste marinebasis, in Williamsburg, VA, onze eerste stop voor drie overnachtingen.
Williamsburg heeft een belangrijke rol gespeeld in de ontstaansgeschiedenis van de US als onafhankelijke natie. Het begon in 1607 toen Engelse kolonisten de eerste permanente Engelse nederzetting in de US stichtten, Jamestown genaamd. Het gebied rondom Jamestown werd gaandeweg verder ingenomen door de Engelsen en in 1632 ontstond
Williamsburg. In 1699 nam Williamsburg, genaamd naar Koning Willem III, de rol van koloniale hoofdstad over van Jamestown. Door de jaren heen groeide de spanning tussen de Amerikaanse bevolking en de Engelse bezetters wat uiteindelijk resulteerde in de Declaration of Independence, die op 4 juli 1776 werd uitgesproken in Philadelphia. Dit betekende het begin van de Amerikaanse Revolutie. In de herfst van 1781 werd die strijd beslist in Yorktown, vlakbij Williamsburg, nadat de Britten zich hadden overgegeven aan het Amerikaanse leger van George Washington, geholpen door Franse strijdkrachten. Vanwege hun rol vormen de plaatsen Williamsburg, Jamestown en Yorktown de zogenaamde Historic Triangle.
In Williamsburg is een soort openlucht museum gemaakt dat Colonial Williamsburg heet. Het gebied omvat 122 (ha) waar vele gebouwen uit de koloniale tijd zijn gerestoreerd. Een
schitterend park waar de atmosfeer en omstandigheden van het 18-eeuwse Amerika in volle glorie worden uitgebeeld. De hele dag is er van alles te beleven en zijn er vele voorstellingen. Zo wordt er een een zitting van de rechtbank nagespeeld, zijn er rondleidingen door het parlementsgebouw en het kasteel van de gouverneur, worden er oude ambachten uitgebeeld, wordt er rondgereden met koetsen, en wordt er geschoten met
kanonnen en muskets. Dit alles op z’n Amerikaans: met veel gevoel voor drama en entertainment. Colonial Williamsburg en omgeving is een prachtig gebied, echt een aanrader. Hieronder een impressie.
Onze volgende stop is Kill Devil Hills, een plaats op de Outer Banks in de Atlantische Oceaan. Daar zijn we gisteren aangekomen. Kill Devil Hills is gesticht en ontwikkeld op de locatie waar de gebroeders Wright ‘s werelds eerste vlucht hebben gemaakt met een
motorisch aangestuurd vliegtuig. De gebroeders Orville en Wilbur Wright waren pioniers in de geschiedenis van de luchtvaart. Nadat ze samen een drukkerij en een fietsenzaak hadden gerund werd hun interesse in het vliegen gewekt. In de zomer van 1899 gaan ze aan de slag om een zweefvliegtuig te bouwen. Een jaar later zoeken ze een geschikte locatie om het gevaarte te testen, een plek met veel wind, weinig bomen, een zachte ondergrond, en niet te veel pottenkijkers. Ze komen uit op de Outer Banks, in de buurt van de plaats Kitty Hawk. Na jaren van experimenteren lukt het de gebroeders Wright om op 17 december 1903 4 vluchtpogingen te doen waarbij de laatste 59 (s) duuurt over een afstand van 260 (m). De rest is geschiedenis. Die wordt nu mooi uitgebeeld in een nationaal monument, het Wright Brothers National Memorial in Kill Devil Hills.
Vandaag zijn we naar Roanake Island geweest, een eiland tussen de Outer Banks en het vaste land van de US. Roanake Island staat bekend om het “Mystery of the Lost Colony”, een mysterie dat ruim 400 jaar na dato nog steeds onopgelost is. In 1587 vertrekt een group
van 117 mannen, vrouwen en kinderen onder leiding van John White met een schip vanuit Engeland naar de US. Het is de bedoeling om Engeland‘s eerste permanente kolonie in de US op te gaan zetten. Eén van de vrouwen aan boord was Eleanor Dare, de zwangere dochter van John White. Alle leden van de groep overleven de 10-weekse overtocht en nestelen zich in een verlaten fort op Roanake Island. Spoedig na aankomst bevalt Eleanor van een dochter, Virginia Dare, het eerste kind van Engelse ouders dat in de US wordt geboren. Nog geen maand later heeft de groep het erg moeilijk omdat ze een tekort hebben aan levensmiddelen en de vijandige inheemse bevolking niet helpt. Ze vragen John White om terug te keren naar Engeland om verse voorraden op te halen. Door onvoorziene omstandigheden lukt het White pas om 3 jaar later terug te keren. Bij zijn terugkomst zijn zijn familie en alle andere kolonisten van de aardbodem verdwenen. Tot de dag van vandaag heeft men niet kunnen vast stellen wat er precies gebeurd is met de groep.
Nu is Virginia Dare in de afgelopen 400 jaar een prominente figuur in de Amerikaanse mythe en folklore geworden. Daarbij betekent ze verschillende dingen voor verschillende mensen. Zo symboliseert ze voor sommigen “een nieuw begin, belofte, hoop“ maar ook “avontuur en moed”. Anderen zien haar als een symbool van vrouwenrechten. Weer anderen koppelen Dare aan de wens dat North Carolina voornamelijk van Europese afkomst moet blijven. De naam Virginia Dare dient ook als inspiratie voor groepen die zich associëren met witte suprematie. Ik kan me niet voorstellen dat Virginia Dare die associatie zelf zou waarderen...
Toen we vanmiddag aan de oever van het Roanake Island stonden gingen mijn gedachten terug naar 1587. Stel je voor dat je bij de groep van 117 mensen zit die zijn uitverkozen
om de overtocht van Engeland naar Amerika te maken. Een tocht van 10 weken op een niet al te grote zeilboot over een onstuimige zee. Met een grote kans op tyfus, dysentrie en scheurbuik. Geen pretje dus. Bij het vaste land van Amerika aangekomen moet je met een klein bootje naar de wal. Het is natuurlijk niet zo dat de familie je staat op te wachten. Als er al mensen staan dan zien die jou waarschijnlijk liever gaan dan komen. Sowieso spreken ze jouw taal niet. Als je vervolgens kans ziet om aan land te komen dan zal er niet veel meer dan wilde, onaangeroerde natuur zijn. De volgende stap is dan ook om een geschikte plek te vinden voor een nederzetting… enzovoort. Het is bijna niet voor te stellen hoe het er toen aan toe moet zijn gegaan. Wat hebben wij dan een goed leven…
Terwijl wij vakantie vieren gaat het leven in de rest van Amerika gewoon door. Zo was er weer eens een schietpartij in de buurt van Philadelphia, deze keer in Chester. Een
ontevreden werknemer van een industriële wasserij van linnengoed nam zijn pistool mee naar het werk om vijf collega’s neer te schieten. Daarbij kwamen twee van de vijf collega’s om het leven. Een dag na dit incident staat hier een bericht dat 17 kinderen zichzelf hebben beschoten in Philadelphia in het afgelopen jaar. Om de kans daarop te verminderen worden er nu door het CHOP ziekenhuis gratis kluisjes uitgedeeld, om de wapens veilig in op te slaan. Dat schiet niet op denk ik dan maar weer. Zou Duncan Laurence dit soort berichten ook gelezen hebben? De beste jongen heeft namelijk besloten om naar Los Angeles te verhuizen. Het was zijn grootste droom om daar heen te gaan, te wonen en te schrijven. Laurence houdt van de mentaliteit die mensen hier hebben want iedereen zegt: “Hallo, hoe gaat het“. Ik hoop niet dat hij echt zo naïef is…
Terwijl de gevangenispopulatie in Pennsylvania in de jaren negentig snel groeide en de straffen langer werden, kelderde de voedselrekening. Volgens de Prison Society bedroegen de dagelijkse uitgaven aan voedsel per gevangene in 1996 $11.09 en in 2023 slechts $5.08.
In een onlangs uitgegeven rapport van de Prison Society wordt uitgelegd dat de kostendaling te danken was aan het gebruik van voedsel van slechte kwaliteit dat vaak niet voldeed aan de basis voedingsbehoeftes van gevangenen. Het maakte ze hongerig, ondervoed, vatbaar voor voedingsgerelateerde ziekten en ontevreden. Na een jaar lang de menu’s te hebben geanalyseerd, noemde Claire Shubik-Richards, directeur van de Prison Society, de culinaire nachtmerrie waarmee ongeveer 39.000 gevangenen in de 24 gevangenissen worden geconfronteerd ‘voedingsverwaarlozing’. Uit een onderzoek van de Prison Society uit 2021 bleek dat bijna drie van de vier gevangenen toegaf dat ze bedorven voedsel en kleinere porties kregen. Anderen zeiden dat de gerechten urenlang buiten stonden voordat ze werden geserveerd en dat als er iets warms op het menu stond, het vaak koud aankwam – een schending van het voedselveiligheidsbeleid. Al met al een reden te meer om niet in de gevangenis te belanden. Maar het is eigenlijk een schandelijke behandeling van de gedetineerden...
Nadat de stand 3-3 was geworden in de Best-of-Seven serie, moesten de basketballers van de Minnesota Timberwolves afgelopen zondag in Denver spelen tegen de Denver Nuggets
in de beslissende 7e wedstrijd. Het werd een thriller van de bovenste plank. In het eerste en tweede kwart kwamen mijn Wolves er niet aan te pas en de ruststand was dan ook 53-38 in het voordeel van de Nuggets. In het 3e kwart werd het nog gekker toen de Nuggets via 58-38 zelfs met 20 punten voorkwamen. Vanaf dat moment was het echter alleen maar Wolves dat de klok sloeg. Nadat het 3e kwart eindigde in een minimale 67-66 achterstand gingen de Wolves erop en erover om de wedstrijd te winnen in 98-90. Het wird de grootste comeback ooit in de playoffs, in een wedstrijd tegen de kampioen van vorig jaar. What a game! Inmiddels staan de Wolves in de finale van de Western Conference waarin ze tegen de Dallas Mavericks spelen in een Best-of-Seven. De 1e wedstrijd in Minneapolis werd afgelopen woensdag close met 108-105 gewonnen door de Mavericks, de 2e wedstrijd is net afgelopen met opnieuw een close 109-108 overwinning voor de Mavericks. Er zit niets anders op dan dat het moet gebeuren in Dallas. Go Wolves!
Maandag is het Memorial Day in de US en we hebben dan ook een lang weekend. Wij vertrekken morgen naar om volgende stop, de stad Wilmington in de staat North Carolina. Een prettig weekend en tot volgende week.
Toppie weer Harry. Ook een fijn weekend aan die kant en rij voorzichtig