Geslaagd!

Het heeft even geduurd maar het is er toch van gekomen. Wie de blog volgt weet dat ik al een tijdje op zoek ben naar een mooie nieuwe(re) Mercedes SL ter vervanging van de Sport Leicht die ik nu in Nederland heb. Dat model, een grijze SL550 uit 2011, heb ik in 2012 in

Mijn SL in 2012 in Minnesota

Minnesota gekocht bij onze toenmalig Audi dealer en in 2013 meegenomen naar Nederland. Ik heb er jaren met heel veel plezier in gereden maar het wordt tijd voor een upgrade. Helemaal als je weet wat een SL hier kost vergeleken met Nederland. De afgelopen tijd hield ik de “used SL” markt dan ook nauwgezet in de gaten. Nu heeft Mercedes in 2022 een nieuw model SL uitgebracht met 3 AMG types, de SL63, SL55 en SL43. Mijn voorkeur ging uit naar de SL55; de SL63 vind ik te duur voor wat die auto meer biedt boven de SL55, en de 4-cilinder SL43 mag eigenlijk de naam AMG niet dragen. Gemiddeld stonden er de laatste maanden zo’n 40 tweedehands SL55s te koop in heel Amerika. Een aantal daarvan had mijn speciale interesse gewekt maar tot een deal was het nog niet gekomen. Totdat ik 2 weken geleden zag dat sommige Mercedes-Benz dealers nieuwe SL modellen met aanzienlijke korting aanboden. Om ze voordat het winter wordt uit de voorraad te hebben. De korting was zoveel dat een nieuw model bijna evenveel kost als een gebruikt model uit 2023.

Bij Mercedes-Benz dealer Stevens Creek in San José, CA, stonden er twee te koop, een witte met een rode kap en een blauwe met een zwarte kap. Het blauwe model was iets duurder want het was met een speciale matte afwerking. Mijn favoriete kleur ware het niet

SL55 wit met rode kap en blauw met zwarte kap

dat matte lak wel meer aandacht vraagt. Het enige wat me niet beviel aan die auto waren de zwarte velgen. Ook had ik liever lichte bekleding gehad maar je kunt nu éénmaal niet alles hebben. De witte versie vond ik een prima alternatief, waarbij ik vooral de rode kap op de witte wagen kon waarderen. Toen ik de dames vroeg om advies was het antwoord echter duidelijk: 100% de blauwe. Vervolgens moest ik nog tot een vergelijk komen met verkoper Slava. Omdat de prijs al aanzienlijk was gereduceerd viel er niet veel te onderhandelen. Zelfs een poging om er andere (goedkopere) velgen onder de krijgen was niet succesvol. Toch stond de prijs me heel erg aan en kon ik deze buitenkans niet laten lopen.

Nu ligt San José, CA, niet naast de deur en ik had dan ook met de verkoper afgesproken om de auto hier naar toe te laten transporteren. Dat zou $2500 en een aantal weken kosten. Tot een collega me vertelde dat ik de auto ook zelf van West naar Oost zou kunnen rijden,

Dwars door Amerika

zo’n 4500 (km) dwars door Amerika. Toen ik me realiseerde dat we maandag, Labor Day, vrij zijn leek me dat zeker een optie. Helemaal toen Marissa aangaf dat ze interesse had om (een deel) mee te rijden. Zo gezegd zo gedaan. Ik had al uitgezocht hoe we zouden rijden, dat ik Marissa zaterdagochtend in Denver op zou halen, mijn vlucht naar San José geboekt, en alles leek in kannen en kruiken. Het enige waar ik over twijfelde was of het slim was om een auto in te rijden tijdens een trip dwars door Amerika. Voor je het weet sta je midden in de woestijn in het Wilde Westen met pech. Wat dan? Gelukkig hoefde ik daar niet al te lang over te peinzen. Verkoper Slava vertelde me namelijk dat ik Sales Tax moest betalen als ik de auto uit California mee zou willen nemen. Nu is de Sales Tax in de staat California 9.375% tegen slechts 6.0% in Pennsylvania. Dat verschil zou ik echter niet terug krijgen bij de definitieve registratie van de auto in de staat Pennsylvania. Ofwel ik zou in 3-4 dagen 4500 (km) moeten rijden, en aanzienlijk meer geld kwijt zijn dan wanneer ik de auto zou laten transporteren. Dat was me teveel van het goede. Dus de vlucht maar weer gecancelled en besloten om de auto in Phoenixville af te laten leveren.

Om de auto op mijn naam te laten zetten moet ie wel verzekerd zijn. Zoals zoveel dingen kostte het regelen van zo’n verzekering veel meer tijd dan gewenst. Zo vroeg ik eerst online een offerte op bij Geico. Dat verliep best soepel en het kwam neer op zo’n $1600 per 6

Mijn Sterling Blue Magno SL55

maanden. Maar als rechtgeaarde Nederlander wilde ik ook een alternatief om te kijken of het nòg goedkoper kon. Dus probeerde ik online via Progressive. Dat verliep minder goed dus toch maar gebeld. Nadat ik 30 minuten aan de lijn had gehangen kreeg ik een voorstel dat $100 (voor 6 maanden) goedkoper was dan Geico. Hoewel dat op het oog mooi leek, wilde ik eerst meer inzicht in de voorwaarden. Daarop stuurde de medewerkster me een link maar die werkte niet. Dus opnieuw gebeld met (zoals verwacht) een andere medewerker. Die kon me na 25 minuten vertellen dat hij me niet verder kon helpen en dat ik voor dit type auto’s beter naar een lokale verzekeringsagent kon gaan. Ofwel, terug bij af. Uiteindelijk heb ik de verzekering maar bij Geico afgesloten.

Ondertussen wacht ik op het papierwerk dat door de dealer met Fedex naar mijn huisadres gestuurd is. Een aantal formulieren moeten onder notariëel toezicht ondertekend worden, en ik word geacht bij de bank een “cashier check“ te halen die naar Mercedes-Benz dealer

Mooiman!

Stevens Creek in San José, CA, gestuurd moet worden om de auto te betalen. Als dat allemaal rond is gaan ze het transport organiseren. Al met al verwacht ik dat het nog wel drie weken duurt voordat de auto hier is. Aangezien ik 14 september jarig ben lijkt het een verlaat verjaardagskado te worden. Waar ik nog wel hulp bij kan gebruiken is suggesties voor een “personalized license plate” (kentekenplaat). In Minneapolis reed ik rond met MOOIMAN en TUKKER. De vraag is wat ik hier op het kenteken laat zetten. Ik heb wel wat ideeën maar sta natuurlijk open voor suggesties. Het mogen 7 (of minder) karakters zijn. Hier kun je testen of je woordkeuze is toegestaan. Wie heeft een idee? Alle inzendingen zullen door een vakkundige jury worden beoordeeld 😊.

Back to School

Net als in Nederland zijn de scholen in Philadelphia en omstreken weer van start gegaan. Afgelopen maandag markeerde het begin van het 2024-2025 schooljaar voor 113.000 scholieren in het Philadelphia School District. Ouders die blij zijn dat de kinderen na bijna drie maanden vakantie eindelijk weer naar school mogen. Terwijl ik ‘s morgens naar mijn werk reed stonden op vele plekken kinderen aan de kant van de weg in afwachting van de schoolbus. Waarbij me vooral opviel dat ze vrijwel allemaal op hun phone, tablet of laptop zaten. Tijden veranderen. Wel kwam het schooljaar wat moeizaam op gang: in verband met hoge temperaturen gingen scholen zonder airco op dinsdag en woensdag meteen drie uur eerder uit. Kinderen blij, ouders natuurlijk minder.

Het Philips kantoor in Malvern waar ik zit wordt geleased. Ook de facilitaire dienst is niet van Philips en uitbesteed, bij het bedrijf JLL Facilities Management. Zo is de receptioniste in dienst bij JLL. Haar naam is Ginny en zo’n drie dagen per week ontfermt ze zich over de

Auto van "VP of the Lobby"

receptie in de lobby. Ginny is een oudere dame, ik schat haar achter in de 70, en is een gezellig type wat alleen al blijkt uit het feit dat ze zichzelf “Vice President of the Lobby” noemt. Ginny woont in Chester en komt met de auto naar het werk, een witte Hyundai. Toen ik een maand of zes geleden ‘s morgens aankwam op de parkeerplaats zag ik dat de auto van Ginny aan de voorkant aanzienlijke schade had opgelopen. Nadat ik de lobby binnenkwam vertelde Ginny dat ze tegen een andere auto op was gereden. Gelukkig was ze er zelf zonder kleerscheuren van afgekomen maar dat kon niet gezegd worden van de auto. Ze heeft vervolgens maanden met de auto rondgereden omdat ze de benodigde $2000 eigen risico niet kan opbrengen. Afgelopen maandag vertelde ze dat ze 2 weken geleden weer een ongeluk had gehad. Volgens haar was ze met 5 mijl/hr (ofwel minder dan 10 km/uur) tegen een voorligger aangereden waarbij de airbag was opengegaan. Daarbij had ze de nodige blauwe plekken opgelopen maar gelukkig was ze al aardig hersteld. Wel vroeg ze zich af of ze nog de weg op moest gaan en dacht er serieus over om voortaan de bus en trein te gaan nemen. Ik heb haar gezegd dat dat na deze ervaringen misschien wel een verstandige keuze is. We gaan het zien wat de “Vice President of the Lobby“ doet.

Dan het inspirerende verhaal van Rock Ministeries. In het hart van de wijk Kensington in Philadelphia staat Rock Ministries als een baken van hoop. Rock Ministries werd opgericht door Buddy Osborn, een voormalig kampioen boksen, en begon met een eenvoudige maar

Evangelie in de boksring

krachtige missie: om kansarme jongeren uit de binnenstad te bereiken met het evangelie van Jezus Christus door middel van boksen. Buddy's levensloop van een probleemjongere tot een nationale bokskampioen en vervolgens tot een gedetineerde in een federale gevangenis vormde zijn visie voor Rock Ministries. Nadat hij het geloof had gevonden, keerde Buddy terug naar Kensington met een bijbel in zijn sporttas, vastbesloten om een ​​verschil te maken. Tegenwoordig biedt Rock Ministries veel meer dan boksen. Het biedt een veilige haven waar kinderen kunnen deelnemen aan sport, kunst, muziek en recreatie, terwijl ze mentorschap en begeleiding ontvangen. “The Rock“ heeft meer dan 11.000 kinderen geholpen en zijn bereik uitgebreid met een inloopcentrum dat mensen in contact brengt met drugsbehandeling, huisvesting en andere essentiële services. Naast Osborn speelt ook Kevin Barnard een belangrijke rol bij “The Rock“. Barnard, een gepensioneerde politieagent uit Philadelphia, leidt een team van christenen. Hun to-do lijst op een recente woensdag: "Amazing Grace" zingen op een straathoek die overspoeld wordt door drugsdealers. "Als je me vijf jaar geleden had verteld dat ik op een hoek zou staan ​​om liedjes te zingen en te bidden voor drugsdealers, had ik je voor gek verklaard" zei Bernard. "Vandaag kan ik je vertellen dat het werkt." Een heel nobel initiatief. Over gospel gesproken, Pastor Dewey Smith Jr. van de Baptist Church in Decatur, GA, is een echte voorganger!

In het honkbal maakt men hier nog wel eens gebruik van een “bat dog“. Bat dogs vervullen doorgaans de rol van bat kids en brengen de bats (slaghout) terug naar hun eigenaar in de dugout. Vergelijk het met een ballenjongen bij het voetbal. Bat dogs fungeren ook als

Lucy May en haar baasje

onofficiële team mascottes bij thuiswedstrijden en mengen zich vaak onder fans en poseren voor foto's. Maar dat elke hond zijn dag heeft bleek deze week met een bat hond die viraal ging. Wat was het geval? Het honkbal team van de Clearwater Threshers verwelkomden hun nieuwe bat hond, Lucy May, tijdens de wedstrijd tegen de bezoekende Dunedin Blue Jays. Maar Lucy May’s debuut was op zijn best chaotisch, compleet met een rondje door het infield, een pass door de dugout van de bezoekers, en een grande finale op het veld. Dat terwijl ze de bat nooit heeft opgehaald. Zie hier het filmpje… even wachten voor het beste resultaat… In de dagen na het gebeuren is Lucy May's hoogtepunt van de wedstrijd viraal gegaan. Dat heeft geleid tot een nieuwe fandom voor de 10 maanden oude labrador retriever. Video's van het incident op sociale media zijn miljoenen keren bekeken. "We hadden een beetje het gevoel dat er iets speciaals met haar zou gebeuren," vertelde Dominic Repper, de entertainment manager van de Threshers, aan Fox News. "Maar ik denk niet dat we ooit hadden kunnen bedenken dat het zo'n niveau zou bereiken." LOL.

Morgenvroeg rond de koffie word ik in de wijk Chelsea op Manhattan eiland verwacht om drie dozen bij Marissa af te leveren. Maandag hebben we hier een dag vrij in verband met Labor Day.

Een prettig weekend en tot volgende week!