De mevrouw van Google

De laatste week van onze road trip langs de Oostkust van de US begon in Savannah in de staat Georgia. Savannah is de oudste stad in de staat Georgia en heeft net als Charleston een welvarende geschiedenis. Het trekt dan ook veel toeristen die afkomen op het

Cathedral of St. John the Baptist

schitterende historische centrum met een veelheid aan imposante huizen, de gezellige River Street langs de Savannah rivier, de indrukwekkende Cathedral Basilica of St. John the Baptist, en het speelse Forsyth Park. Het Savannah Historic District werd in 1966 zelfs uitgeroepen tot National Historic Landmark District. Het district is ontwikkeld op basis van het Oglethorpe Plan, een uniek model van stadsplanning dat door de Engelse kolonist James Oglethorpe bij het ontstaan van Savannah in 1733 werd gepresenteerd. Het plan is gebaseerd op het concept van een ward (wijkje) zoals ontworpen door Oglethorpe. Elke ward had een centraal plein of parkje met daaromheen percelen voor maatschappelijk gebruik, zoals een school, overheidsgebouw of kerk, en percelen voor residentiëel gebruik. De wards zijn neergelegd in een rechtlijnig raster met noord-zuid- en oost-west-uitlijningen. Dit alles heeft geleid tot een prachtig opgezet historisch district met vele parkjes afgewisseld met schitterende 18e- en 19e-eeuwse architectuur. Ook het Forsyth Park draagt bij aan het bijzondere karakter van Savannah. Vele inwoners van Savannah komen dagelijks bijeen in dit ruim opgezette park om te sporten en muziek te maken. Echt leuk!

Zondag stonden we al om 8 uur ‘s morgens naast ons bed. We hadden besloten om de Wormsloe Historic Site te bezoeken en het advies was om daar vroeg te zijn. Wormsloe

stond oorspronkelijk bekend als de Wormsloe plantage en heeft een geschiedenis die teruggaat tot 1736. Toen besloot een zekere Noble Jones, één van de eerste Engelse kolonisten die in Georgia aan land gingen, op deze strategische locatie een fort te bouwen. Dat werd door Jones door de jaren heen verder uitgebouwd tot een grote plantage. 

Wormsloe Historic Site

Onderdeel van de site is een hèèèle lange laan van 2.4 (km) met aan weerszijden zogenaamde Live Oaks, levende, groenblijvende eiken, maar liefst 200 aan iedere kant. Dat kan mooie foto’s opleveren maar dan moet je wel vroeg gaan. Na onze dagelijks Starbucks shot waren we stipt om 9 uur bij de ingang van het park. Daarmee waren we inderdaad de eersten zodat we voldoede tijd kregen om een aantal mooie foto’s te maken van deze sfeervolle laan. Waarvan akte.

Maandag rond het middaguur kwamen we aan in Amelia Island in de staat Florida, de laatste stop op onze trip. Hier krijg je het echte vakantie gevoel: zon, zee, witte stranden, palmbomen. Om dit gevoel kracht bij te zetten kregen we bij aankomst in het hotel het

Ons hotel op Amelia Island

aanbod om een Beach Package te huren: twee strandstoelen, een parasol, een grote mat om alles op te zetten en een tas om alles in te doen. Slechts $50 voor maximaal 5 dagen. Els was meteen verkocht, ik was iets minder enthousiast want het was me meteen duidelijk wie die tas naar het strand moest slepen. Maar ja, in het kader van geven en nemen moet je soms toegeven dus de deal werd gemaakt. Aan het eind van de middag was het meteen raak. Els stelde voor om naar het strand te gaan, zij zou de handdoeken en parasol dragen

Beach package

als ik de rest op de schouders zou nemen. Zo gezegd, zo gedaan. Het goede nieuws was dat deze pakezel maar 300 (m) hoefde te lopen om op het strand te komen. Nu zijn we niet van de strandliggers en de laatste keer dat we aan de zee hebben gelegen is zeker 5 jaar geleden. Maar het viel alleszins mee. Zo goed zelfs dat we de volgende dag weer zijn gegaan. Dat niet alleen, we zijn ook nog een tijd zout wezen happen in de Atlantische Oceaan. Het echte vakantie gevoel!

Op maandagavond zaten we sushi te eten bij Akari, in het historische district van Amelia Island. Het was een prachtige avond en we zaten heerlijk buiten op de veranda te genieten van de sushi rolls en witte wijn. Tot mijn grote verrassing zag ik in mijn ooghoeken dat er

Ritz-Carlton resort op Amelia Island

een schitterende Mercedes SL langs kwam rijden. Dat kon geen toeval zijn. De verrassing werd nog groter toen er op de zijkant een logo van het Ritz-Carlton hotel op stond. Nader onderzoek leerde me dat Mercedes Benz USA met een beperkt aantal hotels in de US een deal heeft dat je één van hun specials kunt reserveren als je in die hotels verblijft. Het Ritz-Carlton hotel op Amelia Island is zo’n hotel, de enige in Florida. Ik heb nog even overwogen om, als tegenprestatie op het Beach Package, Els te overtuigen tot één nacht in het Ritz-Carlton. Maar $1200 was te veel van het goede. Dan kan ik beter voor een dag een SL lenen bij de lokale Mercedes dealer. Voor de liefhebber: Hier las ik dat het Ritz-Carlton op Amelia Island een locatie is waar regelmatig veilingen van exclusieve auto’s worden gehouden. Auto’s van de buitencategorie zal ik maar zeggen...

Op woensdag morgen waren we erg vroeg uit de veren want we wilden de zonsopgang aanschouwen vanaf het strand. Daar aangekomen waren we niet alleen. Het is best opvallend om te zien hoeveel mensen zich aangetrokken voelen tot de opgaande (of

Zonsopgang op Amelia Island

ondergaande) zon. Nadat we de zon hadden zien opkomen had Els bedacht dat we een trail zouden lopen, de Egan’s Creek Greenway Trail. Volgens de informatie op Google was daar van alles te zien zoals kikkers, konijnen, kuitenbijters, enzovoort. Maar mijn aandacht ging vooral uit naar de melding dat er alligators zouden zijn. Els stelde voor dat we de Red trail zouden gaan lopen, een afstand van 1 mijl volgens de bordjes. Daar liepen we dus ‘s morgens om half acht door het natuurgebied van Amelia Island. Met gevaar voor eigen leven want je zou maar een alligator tegen komen. Op een bepaald moment zagen we een leeg

Op zoek naar een alligator

zitstoeltje onder de bomen staan, en geen mens te bekennen. Dat was een teken om echt op te gaan letten. Je kunt het je toch niet voorstellen: “Nederlander verliest voet na gevecht met alligator in Florida…“. Gelukkig hadden we eerst een Starbucks gescoord dus wat dat betreft was ik er klaar voor. Uiteindelijk viel het mee, geen alligator gezien. Wel een reiger en vele schildpadden. Volgens Els was het misschien nog te vroeg voor de alligators. Nou, dat kon zeker gezegd worden van mij 😄. Hieronder nog wat foto's van Amelia Island.

Gisteravond zijn we weer veilig thuis gekomen na een autovakantie van 18 dagen. We vertrokken om half zes ‘s morgens vanuit Amelia Island in het noorden van Florida en kwamen na een rit van bijna 14 uur in Phoenixville aan. Volgens Google Maps was de totale

Drie nieuwe mokken in Been There Series

afgelegde afstand 1335 (km), door maar liefst 7 staten aan de Oostkust: Florida, South Carolina, North Carolina, Virginia, Maryland, Delaware en Pennsylvania. Meer dan 1000 (km) daarvan ging over één weg, de Interstate I-95. Dat maakte ook dat het ondanks de grote afstand een erg relaxte rit was waarbij ik veelvuldig gebruik kon maken van de cruise control. Wel misten we twee keer een afslag omdat de mevrouw van Google onder de motorkap niet duidelijk was. Vroeger toen Els nog de navigator was ging het ook niet altijd goed maar de mevrouw van Google maakt er soms echt een potje van. Dat bracht Els er toe om me voor te stellen een Google meneer onder de motorkap te leggen “…omdat mannen het altijd beter weten”. Ik weet niet of dat in dit geval iets zal uitmaken 😊.

Tijdens de lange rit onderweg vielen me een drietal zaken op: 1) Het lijkt wel of 1 op de 10 vrachtwagens van Amazon is, met die geweldige phrase achterop de wagens: “There’s more to Prime. A truckload more.” Nog eens 1 op 10 vrachtwagens vervoert auto’s. Daar zijn er

namelijk heul veul van in de US. 2) Er waren heel veel mobiele snelheidscontroles. Ik denk dat we gemiddeld wel elk kwartier een politie auto hebben zien staan; dan wel aan de kant van de weg omdat ze een auto hadden gestopt, dan wel verdekt opgesteld in afwachting van een snelheidsovertreder. Daarbij waren ze niet kinderachtig want ik reed stevig door maar ben gelukkig niet staande gehouden. 3) Amerikanen hebben chronisch last van linksrijden. Hoe vaak het wel niet gebeurde dat een langzame linksrijder na verloop van tijd door hele colonnes rechts werd ingehaald. Terwijl er toch regelmatig een bord langs de weg staat die waarschuwt dat langzame rijders rechts moeten houden. Het is me nog altijd niet duidelijk waarom dit linkse rijgedrag er zo ingesleten zit bij Amerikanen.

Afgelopen week zijn mijn Minnesota Vikings een nieuw contract overeengekomen met onze ster-speler Justin Jefferson. Wide Receiver Jefferson ging akkoord met een contract van

Wide Receiver Justin Jefferson

$140 miljoen over 4 jaar, waarvan $110 miljoen gegarandeerd en $88 miljoen op het moment van tekenen. Dit is het hoogste bedrag in de geschiedenis van de NFL voor een niet-Quarterback. We zijn natuurlijk erg blij dat dit contract, waarvan de onderhandelingen al meer dan een jaar liepen, eindelijk is getekend. Daarmee gaan we een mooie toekomst tegemoet met deze kanjer. Ik kan niet wachten tot het nieuwe seizoen gaat beginnen, op 8 september om precies te zijn. Skol!

Kijk, dat noem ik nog eens goed nieuws. In deze bijdrage wordt de vraag gesteld of het op een snelweg in Pennsylvania toegestaan is om de snelheidslimiet te overschrijden? En zo ja, met hoeveel? Snelheidslimieten in Pennsylvania (PA) geven volgens PA‘s Department Of Transport aan wat de maximale veilige rijsnelheid is onder de ideale weg-, verkeers- en

Mobile Speed Trap

weersomstandigheden. De wet in PA stelt dat niemand mag rijden met een “snelheid die hoger is dan redelijk en verstandig is onder de omstandigheden en rekening houdend met de feitelijke en potentiële gevaren die dan bestaan, noch met een snelheid die hoger is dan die welke een bestuurder in staat zal stellen zijn voertuig tot stilstand te brengen binnen de gegarandeerde vrije afstand die voor u ligt.” Maar wat betekent dat eigenlijk? De wet geeft automobilisten een kleine buffer rond de maximumsnelheid. Met dat kussen kunnen bestuurders 5 mijl per uur boven de snelheidslimiet rijden. Bij snelheden van 6 tot 10 mijl per uur lopen bestuurders echter het risico aangehouden te worden, omdat ze de wettelijke snelheidslimiet “overschrijden”. Samengevat: De snelheidslimiet in PA is een advies, je mag er boven zolang je maar veilig rijdt. Da’s altijd goed om te weten.

Meer “feel good” news. Wat te denken van dit schitterende filmpje? Ook goed nieuws voor de KLM. In een studie van AirlineRatings.com eindigden ze op een nette 6e plaats van de 25 beste airlines. Daar kun je mee thuis komen. Tot slot, een 90-jarige Amerikaan kan eindelijk stoppen met werken. Omdat zijn pensioen onvoldoende was zag de man zich genoodzaakt uren bij een supermarkt te maken waarbij hij lege karretjes verzamelde. Zijn uitzichtloze situatie werd door Karen Swensen opgemerkt. Ze bedacht zich niet en startte een crowdfunding actie. Binnen 24 uur was $240.000 verzameld waardoor de man eindelijk zijn job aan de wilgen kan gaan hangen! Dat is ook US of A.

Een prettig weekend en tot volgende week!