Bananenrepubliek

Het gaat niet goed met de shopping malls (winkelcentra) in de VS. Meer en meer malls hebben te lijden onder de populariteit van online shoppen waardoor ze het hoofd nauwelijks boven water kunnen houden. Zo was ik een tijdje geleden op een zaterdagmiddag in Exton Square, een shopping mall in Exton, PA, hier in de buurt. Ik moest

Leo Karruli in de Johnstown Galleria Mall

iets ophalen bij de Macy’s en daar waren meer medewerkers dan klanten. Op een zaterdagmiddag. Van de aanwezige bezoekers was minimaal de helft op seniore leeftijd en die waren er waarschijnlijk om hun dagelijkse stappen te maken. Het was eerlijk gezegd triest om zo’n lege mall te zien. Maar er is hoop en dat komt door Leo. Leo Karruli is een Albanese immigrant die jaren geleden naar Florida is gekomen en daar zijn eigen Italiaanse restaurant runde. Leo was op zoek naar een nieuwe opportunity en vond die in de Johnstown Galleria shopping mall. Ook deze shopping mall, die in 2008 nog voor 57 miljoen dollar was verkocht, liep verre van rooskleurig. Leo besloot om de mall over te nemen en betaalde er slechts 3 miljoen dollar voor. Om de zaak weer aan de gang te krijgen kiest Leo er voor om niet de grote winkelketens binnen te halen maar mikt hij vooral op lokale bedrijven en restaurants. Daarmee heeft hij de aanloop naar de mall inmiddels met 50% verbeterd. Of dat voldoende zal zijn om het geheel rendable te krijgen valt nog te bezien. Maar alle lof voor Leo’s entrepreneurship!

Ik las in het FD dat Nederland de laatste jaren vrij succesvol is geweest om de kosten van medicijnen te beteugelen. Da’s best opvallend want vele farmaceutische bedrijven hebben monopolie op hun medicijnen waarmee ze de kosten kunstmatig hoog houden. Een mooi voorbeeld hiervan stond deze week in de lokale krant. Zo heeft farmaceutisch bedrijf Merck

jarenlang geprofiteerd van het zeer succesvolle diabetesgeneesmiddel Januvia dat wereldwijd zo’n 50 miljard dollar aan omzet heeft gegenereerd. Aan dat monopolie leek dit jaar een einde te komen. Het intellectuele eigendom van Merck op het actieve ingrediënt in Januvia zou begin 2023 aflopen. Rivalen begonnen zich dan ook op te maken om goedkopere versies van Januvia te lanceren. Daarmee zou de concurrentie toenemen, consumenten meer keuze krijgen en de prijs van het medicijn automatisch dalen. Maar zoals zo vaak gebeurt in de farmaceutische industrie, kon Merck de concurrentie buitenspel zetten met behulp van een secundair patent. Dankzij die extra juridische bescherming kan Merck de (Amerikaanse) marktexclusiviteit op Januvia behouden tot mei 2026. Volgens schatting brengt die drie jaar extra bescherming Merck 3.5 miljard dollar aan inkomsten. Alles voor de patiënt…

Ik las dat het deze week in Nederland aardig gestormd heeft. Ik ondervind er hier zelfs last van want terwijl ik dit schrijf (in de lounge van Delta op JFK) ben ik in afwachting van het KLM vliegtuig uit Amsterdam dat vertraging heeft opgelopen vanwege de storm in Nederland. Zelfs de wedstrijd PSV – F.C. Twente kon niet doorgaan vanwege het vele water.

Sink Hole

Ook hier ging het flink tekeer. Door het vele water ontstonden op verschillende plekken in de omgeving van die sink holes. Eén daarvan was op de route naar mijn werk en die was blijkbaar niet zo eenvoudig te herstellen want ik heb de hele week moeten omrijden. Van collega’s in de regio Boston hoorde ik dat het daar nog veel harder te keer ging met hele harde wind en grote hoeveelheden regen. Dat was op zich niet zo erg ware het niet dat daardoor ook de stroom voor uren uitviel. Ik maakte de opmerking dat het hier wel een bananenrepubliek lijkt. Een beetje storm en alles gaat plat. Daar werd wel om gelachen maar erg leuk vonden de Amerikanen die opmerking vast niet. Kom ze namelijk niet aan Amerika en al helemaal niet als je ze vergelijkt met een bananenrepubliek.

Toen we hier in 2008 in Maple Grove (een buitenwijk van Minneapolis) voor de eerste keer kwamen wonen moesten er natuurlijk allerlei zaken geregeld worden. Zoals een bank voor geldzaken waarvoor we uiteindelijk bij Wells Fargo terecht kwamen. Nadat we in 2013 naar

Wells Fargo bank

Nederland teruggingen hebben we die rekeningen aangehouden. Wat me toen na verloop van tijd opviel is dat er elke maand $30 werd afgeschreven van mijn Checking Account. Ik dacht dat dat een soort fee was voor het instandhouden van het account. Toch vond ik $30 per maand wel veel. Toen ik in 2018 voor het werk weer een keer in de US was had ik dan ook een afspraak gemaakt bij een Wells Fargo vestiging in Sacramento om hierover duidelijk te krijgen. Daar werd me verteld dat ik maandelijks $30 betaalde voor het “Identity Theft Protection – Affinity“ product. Ofwel een verzekering om je te beschermen tegen identititeitsfraude. Ik zat daar niet op te wachten dus heb het toen meteen stopgezet. Maar wat schertst mijn verbazing? Deze week lag er een brief van Wells Fargo in mijn bus met een cheque van $1485. Ze hadden vastgesteld dat ik in aanmerking kom voor compensatie voor dit product voor de periode 2012-2018. Nou, da’s nog eens een mooie meevaller zal ik maar zeggen. Niet verwacht, toch gekomen.

Wat wel opvalt is dat ik een cheque opgestuurd kreeg. Ze hadden dit natuurlijk gewoon kunnen overmaken maar blijkbaar is dat te gemakkelijk. Op zich kwam het wel goed uit

Cheques in Amerika

want ik had nog een andere cheque liggen van de Local Tax authorities voor een teruggave van teveel betaalde belasting. Om die cheques te verzilveren moet je naar de bank. Dat is op zich niatuurlijk niet het einde van de wereld, helemaal omdat ze hier bij de bank een drive-thru hebben, dus je hoeft je auto er zelfs niet voor uit. Maar toch, de US loopt in zoveel zaken voorop maar in het managen van financiële zaken kan het nog een stuk moderner. Over bananenrepubliek gesproken 😊

Als je in een bedrijf als Philips werkt dan komen er heel veel verplichte (online) trainingen langs. Meestal horen die bij je functie zoals General Business Principles; Protecting Patient Health Information; Security Fundamentals; Workplace Diversity, Equite and Inclusion; enzovoort. Nu vond ik in Nederland al dat er wel veul verplichte trainingen zijn, in de US is

Active Shooter Training

het nog een graadje erger. Vooral met trainingen waar je nog nooit bij stil hebt gestaan dat ze überhaupt bestaan. Zo heb ik hier al de “Active Shooter: Run, Hide, Fight” gedaan. Die is belangrijk want “If an active shooter came into your workplace, would you know what to do to survive? Take this course to learn how to make life-or-death decisions about running, hiding or fighting to survive”. Eerder deze maand kreeg ik een email over “Preventing Slips, Trips and Falls” met als omschrijving “at best, slipping and tripping is embarrassing. Often, it leads to strains and sprains. At worst, it causes serious injury or even death. This course defines slips, trips and falls and details how you can avoid them.” Die werd gevolgd door: “Hand, Wrist and Finger Safety”, ofwel “Enjoying your hobbies. Checking your phone. Getting ready in the morning. Your hands help you do a remarkable variety of tasks. Throughout the workday, your hands can encounter any number of hazards. This course will present potential hand, wrist and finger hazards, as well as the steps to take to avoid them.” Helemaal te gek werd het toen deze week een training met de titel ”Defensive Driving Awareness” in my inbox zat. Ofwel “A split-second decision can change your life, especially when you are behind the wheel of a fast-moving, heavy vehicle. Take this course to refresh your memory about safe driving practices.” Het moet wel héél gek lopen als me na dit alles überhaupt nog iets overkomt!

In het appartementencomplex waar ik nu woon kun je een parkeerplaats voor de auto of motor huren. Ik huur een (overdekte) parkeerplaats, nummer 251 om precies te zijn. Het

Parking Lot

parkeerterrein is omheind dus om de auto hier binnen te krijgen moet je door een beveiligde poort. Omdat Phoenixville, en zeker het gedeelte rondom Bridge Street waar ik woon, in het weekend heel veel bezoekers trekt is het parkeren een crime. Dus proberen autorijders wel eens om achter een bewoner de poort binnen te sneaken om de auto te parkeren. Dat gaat goed zolang ze niet op een plek gaan staan die gehuurd is door een bewoner. Dat gaat niet altijd goed dus met enige regelmaat stuurt het management een bericht dat een auto zal worden weggesleept omdat die onterecht op een parkeerplaats staat. Maar het kan nog erger: Sommige bewoners, wier gehuurde parkeerplaats bezet is, zetten hun auto vervolgens op een andere plek met het risico dat ze zelf ook weggesleept worden. Dat laatste is de afgelopen tijd een aantal keren gebeurt. Bewoners die dat overkomt krijgen een rekening van het wegslepen toegestuurd maar vinden dat onterecht en gaan vervolgens naar facility management om te klagen. Zij vinden dat het management verantwoordelijk is om hun gehuurde plek vrij te houden en dat de rekening door hun betaald moet worden. Daar is wel iets voor te zeggen. Eigenlijk best een ingewikkelde situatie. Wat zou de rijdende rechter hier van vinden?

Afgelopen twee weken raakte mijn gebit verder in verval. Het is al niet om over naar huis te schrijven maar nu braken er in één week ook nog eens twee stukken tand af. Het eerste stuk was echt, het tweede stuk was al een composiet die de tandarts in Eindhoven er een aantal jaren geleden op had gemaakt. Ik had er geen last van maar het leek me toch slim om even langs de tandarts te gaan, helemaal met een trip naar Nederland in het verschiet. Nu had ik na mijn verhuizing naar Phoenixville nog geen nieuwe tandarts geselecteerd dus dit was een mooi moment om dat meteen te doen. Gelukkig kon ik op maandag al terecht bij Advanced Dentistry of Phoenixville, zo’n 2 km van mijn appartement, bij tandarts Smit Patil.

Perfect Smile

Eerst bracht de assistente mijn gebit van links naar rechts en onder naar boven in kaart - xray’s, foto’s met een gewone camera en een 3D scan. Aansluitend kwam tandarts Patil langs om zich voor te stellen. Nadat hij de situatie in ogenschouw had genomen kwam hij al snel tot de conclusie dat reparatie van de twee tanden niet de oplossing is. Daar had ie wel een punt. Door de jaren heen is mijn voorliefde voor cola mijn gebit niet ten goede gekomen. Patil zou de twee afgebroken tanden kunnen “patchen” maar stelde toch een uitgebreider behandelplan voor. Kort samengevat: Minimaal het bovengebit voorzien van kronen, de rest kunnen we later nog bekijken. We hebben afgesproken dat ik in het begin van het nieuwe jaar langskom om zijn voorstel te bespreken. Maar het is me wel duidelijk dat dit een koe gaat kosten. Wat dat betreft herhaalt de geschiedenis zich. Toen ik in 2009 in Maple Grove bij de tandarts kwam en de vraag stelde: "What does it take to make me a beautiful smile?" was zijn antwoord: "It is complex but doable". Twee weken later begreep ik wat hij daarmee bedoelde: Inderdaad doable maar er hing wel een prijskaartje aan. Voor dat geld kon ik een mooie full-size auto aanschaffen. Dat werd me toen te gek. We gaan zien waar tandarts Patel mee komt. Misschien moet ik er toch maar een keer aan geloven.

Tandarts Patel schreef me ook antibiotica voor omdat hij op de xray’s iets had waargenomen wat lijkt op een beginnende infectie. Nadat ik bij de CVS Pharmacy was geweest om de

McDonald's Drive Thru

antibiotica op te halen kwam ik bij de McDonalds langs. Mooi moment om daar weer eens een keer door de Drive Thru te gaan. Achteraf gezien had ik dat beter niet kunnen doen. Toen ik bij het 2e raampje kwam (waar de bestelling wordt afgegeven) werd me verteld dat ze “out of fries” waren. Ik mocht mijn auto parkeren op één van de parkeerhavens totdat de fries klaar waren. Heb ik weer. Ik heb het nog nooit meegemaakt dat ik bij de Mac op fries moest wachten. Het goede nieuws: Toen de fries werden gebracht waren ze wel lekker op temperatuur. Maar toch, de Mac is niet meer wat het was.

Ik moet het even hebben over email etiquette. Op donderdag om 3 uur in de morgen mijn tijd had iemand in India per ongeluk een email gestuurd naar een verkeerde (maar hele lange) distributielijst (DL). Kan iedereen overkomen zal je denken. De fout werd vrij snel

Email Etiquette

opgemerkt door een collega die een “Reply to all“ stuurde met de mededeling dat dit onbedoeld naar een verkeerde DL was verstuurd. Slim zal je denken, daarmee is het duidelijk aan iedereen dat je deze 2 emails kunt negeren. Maar blijkbaar lezen maar weinig mensen hun email goed en Amerikanen al helemaal niet. Toen die wakker werden kwam er een storm op gang. Toen ik mijn inbox om 7 uur ‘s morgens opende ontdekte ik ruim 20 emails over hetzelfde onderwerp. Het begon met collega’s die via een “Reply to all“ verzochten om van de DL afgehaald te worden. Dat werd al snel opgevolgd door collega’s die daar weer op reageerden met een “Reply to all“ om te meldden dat mensen geen reply-to-all moesten doen. Man man man… Uiteindelijk ontving ik minstens 100 emails rondom dit onderwerp. What a waste. Als ik zie hoeveel onnodige email ik krijg via “Reply to all” zou het misschien best een test waard zijn om de “Reply to all” functie uit te schakelen. Daarmee moeten email gebruikers veel bewuster nadenken over naar wie een email wordt gestuurd. Ik verwacht dat het leven er een stuk aangenamer van zou worden.

De Taylor Swift hype houdt aan. Je kunt geen website openen of er staat wel een verwijzing naar Taylor Swift. Of het nu over haar super succesvolle Eras Tour gaat, haar uitstapjes met vriendinnen naar New York, haar liefde voor Kansas City Chiefs speler Travis Kelce of haar

Young Ones Records shop

benoeming als Time’s Person of the Year for 2023. Deze week kwam Young Ones Records, een platenzaak in Kutztown, PA, groots in het “Taylor Swift” nieuws. De zaak had al zeven maanden honderden exemplaren van Taylor Swift's “Folklore: The Long Pond Studio Sessions” onopvallend in de schappen liggen. Swift bracht het album in april uit waarbij er 75.000 albums werden geperst en exclusief verkocht bij de onafhankelijke platenzaken. Toen superfans het Young Ones Records nieuws hoorden reden ze opgetogen naar Kutztown om kans te maken op een felbegeerde vinyluitgave. Sommigen reden meer dan twaalf uur, vlogen honderden kilometers en boden steekpenningen aan om een exemplaar van de zeldzame LP te bemachtigen. Dat is aardig gelukt: de winkel heeft nog slechts één laatste exemplaar over.

Mooi om hier te lezen dat het liefste Drentse woord van 2023 “Wichie“ is geworden. Het Drentse woord voor meisje – in delen van Drenthe ook wel bekend als Maagie of Maegie –

versloeg daarbij onder ander Smokkie en Tutebekkie. Men was in Drenthe niet op zoek naar het mooiste maar vooral naar het liefste woord. Ook in Tukkerland wordt Wichie en Maagie veelvuldig gebruikt waarbij de Westerhaarder volgens mij vooral spreekt van Maagie. Ofwel Taylor Swift een lief maagie. ‘t Is maar dat je het weet.

Dit was de laatste blog van het jaar. Zowel vanuit Phoenixville als uit Best:

Merry XMas and a Happy, Healthy and Prosperous 2024!