Afgewezen

Vorige week was het me niet gelukt om een bijdrage te schrijven dus deze week heb ik des te meer te melden. Dat is mede omdat er nogal wat gebeurd is in de afgelopen twee weken. Laat ik beginnen bij mijn aankomst in Nederland op zondagmorgen 13 oktoben. Net na 10 uur kwam ik vanuit JFK aan op Schiphol. Nadat ik uit het vliegtuig was en door de douane werden we naar Bagage belt 17 verwezen voor de koffers. Ik had dit keer 2 grote koffers meegenomen die waren volgestouwd met spullen die in de opslag mogen. Nu is de bagage afhandeling op Schiphol tegenwoordig niet meer zo snel dus het wachten kon beginnen. De borden gaven al aan dat de afhandeling vertraagd was en dat bleek maar weer. Ik heb meer dan drie kwartier bij de band gestaan voordat de eerste koffers van JFK op de band rolden. Dat niet alleen, vlak voor ons werd op dezelfde band de bagage van een vlucht uit Johannesburg afgeleverd. Nu is de band enigszins slim waardoor bij de aanvoer van een nieuwe koffer wordt gekeken of er ruimte op de band is. Zo niet dan wordt er even gewacht. Op die manier probeert men te voorkomen dat koffers gestapeld op de band komen zodat het lastig is om de koffer van de band te pakken. Maar het leidt wel weer tot extra wachttijd. Daarnaast is het detectiesysteem niet al te slim waardoor het nog langer duurt. Voor de geïnteresseerde heb ik een filmpje gemaakt om het proces te illustreren. Ruim een uur nadat ik het vliegtuig was uitgestapt kon ik mijn broodje rookworst bestellen bij de Hema op Schiphol Plaza. Samengevat: Schiphol heeft ruimte voor verbetering!

Maandag 14 oktober stond in het teken van verhuizen. Om 10 uur stonden 4 sterke mannen voor de deur in Best om het grootste deel van onze spullen in een container te stapelen. Dat verliep zeer voorspoedig omdat Els de zaak goed had voorbereid. Ze had de meeste

Verhuizing vanuit Best

spullen netjes in dozen gestopt terwijl de wat grotere zaken zoals ons bed, de fietsen en het tuingereedschap los in de container gingen. Na een halve dag was de container tot de nok toe gevuld en kon de deur dicht voor de komende 10-12 maanden. Daarmee waren wij nog niet klaar want aansluitend mochten wij de Audi Q5 vullen met spullen die mee moesten naar Bornerbroek. Rond vijf uur was dat gedaan en konden we de trip naar ons nieuwe stekkie aanvaarden. Althans, dat dachten we. We waren nog niet op de A50 bij St. Oedenrode of we stonden al vast in de file… Dat bood een mooie kans om voor het eerst in maanden weer eens een keer naar de nederlandse Chinees te gaan. Dat werd Chinees specialiteiten restaurant Mandarin in Veghel en dat bleek achteraf een prima keus. Een kleine twee uur later hadden we het bord leeg en was de file opgelost.

De Keet

Onze tijdelijk woonruimte in Bornerbroek ziet er mooi uit. Het is een “tiny house” van 6 (m) bij 9 (m) ofwel 54 m2. Het voelt als een soort Airstream caravan maar dan groter, zeg maar Airstream 2.0. Hoewel we onderling spreken over “Onze keet” doet dat geen eer aan de woonunit.  Het is natuurlijk wel even wennen aan de nieuwe situatie. Zo was het tijdens onze eerste nacht in de keet, de nacht van maandag 14 op dinsdag 15 oktober, erg koud. Het deed Els terugdenken aan die goede oude tijd waar ‘s avonds een kruik in bed werd gelegd om het sneller warm te krijgen. Toen we ‘s morgens wakker werden was het een mooie heldere dag met een schitterend uitzicht over de weilanden. Maar toen ik in de auto

Sunrise in Bornerbroek

stapte om voor het werk naar de High Tech Campus in Eindhoven te rijden bleek dat de voorruit bevroren was. Ik mocht dus op zoek naar de krabber, iets dat me de laatste jaren niet is overkomen omdat de auto in Best altijd in de garage stond. Het goede nieuws: is het nu een beetje behelpen in de Airstream 2.0, kunnen we er straks in ons nieuwe huis alleen maar op vooruit gaan.

Wel een tegenvaller was de aansluiting van TV en internet in Bornerbroek. Vorig jaar december had ik op het nieuwe adres een aanvraag ingediend voor water en electriciteit. Blijkbaar had ik op dat moment ook de aanvraag voor kabel moeten doen. Ik snap nog steeds niet waarom ik dat gemist heb maar het is nu éénmaal gebeurd. Toen ik online de

Odido Klik & Klaar

aanvraag van een kabel provider probeerde te regelen ging dat niet omdat het nieuwe adres (Braamhaar landen 7, Bornerbroek) nog niet overal bekend was. Els was dus naar de KPN shop gegaan om een TV en Internet abonnement af te sluiten. Nog geen 2 dagen later werd dat abonnement weer ongedaan gemaakt omdat er geen kabelaansluiting op ons adres ligt. Nu zag ik toevallig een bericht over Odido die sinds vorige week een nieuw mobiel abonnement aanbiedt waarbij gebruik wordt gemaakt van 5G en er geen vaste kabelverbinding nodig is. Dat voor slechts €25 per maand. Dat leek ons een prima oplossing dus wij zo’n “Klik & Klaar” abonnement aangevraagd. Het activeren zou minder dan 15 minuten duren. Je snapt het al: We zijn een paar uur bezig geweest maar kregen de service met geen mogelijkheid aan de praat. Het lijkt er op dat de SIM-kaart die in de Odido unit zit niet geactiveerd is. Volgens de online reacties zijn we blijkbaar niet de enige waarbij dit probleem speelt. Voorlopig redden we ons wel door de mobiele telefoon als hotspot te gebruiken. Maar zoals oud-collega Wim zou zeggen: There is always what…

Woensdag was een memorabele dag. Het huis dat we in 2016 zelf hebben laten bouwen door onze buurmannen Hans en Werner van het bedrijfje Buurman en Buurman, werd overgedragen op de nieuwe bewoners. Het was een beetje “mijn“ huis (Els zegt dat ook)

Het Twentse Ros

want de keuze voor het type woning en de indeling kwam voor het grootste deel van mijn hand. Karakteristiek voor de woning waren de roosters in dubbele voordeur waarin we het Twentse Ros hadden laten verwerken. Als rechtgeaarde Tukker kon ik die roosters natuurlijk niet achterlaten. Daar gaan we nog een mooi plekkie voor zoeken op ons nieuwe stekkie. Na de formaliteiten zoals de eindinspectie van de woning en de overdracht bij de notaris was het klaar. De nieuwe bewoners Dirk en Anouk en hun drie kinderen gaan gegaranderd veel plezier beleven aan dit huis. Maar daarmee was de koek nog niet op. Aansluitend heb ik mijn oude Mercedes SL550, in 2011 gekocht bij de Audi dealer in Minneapolis, overgedragen aan de nieuwe eigenaar. Daarmee werd woensdag 16 oktober 2024 een dag om niet te vergeten: Op één dag afscheid nemen “mijn“ huis en mijn droomauto. Het wordt nooit meer zoals het was 😊.

In twee weken is ook de situatie met mijn Vikings aanzienlijk veranderd. De eerste 5 wedstrijden van het seizoen waren allemaal winnend afgesloten en we hadden ons geen betere start kunnen wensen. Aansluitend had het team een zogenaamde bye week. Dat wil zeggen een vrij weekend waarbij er niet gespeeld hoeft te worden. Dat biedt de gelegenheid voor de spelers om te herstellen want American Football is fysiek een erg

Vikings - Lions

zware sport. Na de bye week kwamen de Detroit Lions op bezoek in het US Bank stadion van Minneaspolis. Dat was een zogenaamde divisie game. De Vikings zitten samen met de Detroit Lions, de Green Bay Packers en de Chicago Bears in de NFC North divisie. Teams die in dezelfde divisie zitten spelen elk seizoen een thuis- en uitwedstrijd tegen elk ander divisie team. Nu is het zo dat zolang ik supporter van de Vikings ben (sinds 2008) de Lions vrijwel altijd het zwakste team in de NFC North divisie was. Daar is de laatste twee jaren echter verandering in gekomen. Een belangrijk rol in het versterken van het Lions team was weggelegd voor de nieuwe hoofdcoach Dan Campbell. Campbell heeft in twee jaar een team samengesteld dat zowel defensief als offensief tot de betere hoort in de NFL league. Dat hebben we geweten ook: de wedstrijd tegen de Lions ging verloren met 29-31. Was dat al een tegenvaller, de volgende wedstrijd was afgelopen donderdag uit tegen de Los Angeles Rams. Normaal gesproken een tegenstander waar we van moeten winnen maar ook dit keer trokken we aan het kortste eind: 20-30. Daarmee zijn we in twee weken tijd van 5-0 naar 5-2 (vijf gewonnen, 2 verloren) gegaan. We moeten het tij snel keren anders kan het wel eens een vervelend seizoen worden. We gaan het zien.

I got it… de Title van mijn nieuwe SL55. De Title is het officiële bewijs dat ik de eigenaar van de auto ben. Dat bewijs heb je nodig als je een kentekenplaat wil aanvragen. Omdat de auto van een dealer in California kwam en de auto naar Pennsylvania was getransporteerd duurde het even voordat de (California) Title er was. Maar afgelopen zaterdag bij terugkomst in de VS lag de Title in mijn mailbox. Woensdag ben ik naar “Malvern Auto Tags“ geweest om mijn personalized plate “MOOIMAN“ aan te vragen. Het gaat 1-2 maanden duren voordat ik die krijg. In de tussentijd rijd ik dus met een tijdelijke

SL55 in een herfstachtige omgeving

kentekenplaat. De volgende stap is dat de Title moet worden overgezet naar een Pennsylvania Title. Nadat ik die ontvangen heb moet ik een technische keuring laten doen om te bewijzen dat de auto voldoet aan de eisen van de staat Pennsylvania. Daarbij wordt vooral gekeken of de auto voldoet aan de veiligheidseisen en aan de emissie-eisen. Dat ik nog geen kentekenplaat had heeft me er echter niet van weerhouden om afgelopen zondag een mooi ritje te maken in het herfstachtige landschap rond Phoenixville. Een prachtige dag om met de kap open te rijden. Het was voor het eerst dat ik wat langer onderweg was en het moet gezged: This car is a blast. Het is een significante upgrade ten opzichte van mijn oude SL550 uit 2011 en het is dus echt genieten 😊

Toen ik zaterdag uit Nederland terugkwam lag er een brief in de bus van de President van de rechtbank in Chester County. Het was een uitnodiging: “You have been randomly selected for Jury Duty and are hereby summoned to serve as juror for a civil or criminal

The Jury

trial”. Ofwel, ik ben willekeurig geselecteerd voor jurydienst en word opgeroepen om als jurylid te dienen voor een civiele of strafrechtelijke procedure. De datum was ook al vastgesteld: 4 en 5 december. Kijk, dat leek me nu een “once-in-a-lifetime” ervaring. Maar al snel was het me duidelijk dat ik niet in aanmerking zou komen als jury lid. Bij het invullen van het kwalificatie-formulier was de tweede vraag of ik Amerikaans staatsburger ben. Dat ben ik natuurlijk niet; ik heb wel een visum maar geen Amerikaans paspoort. Toen ik op die vraag No had ingevuld kreeg ik binnen een dag een bericht met “Disqualified“. Onvoldoende gekwalificeerd om in dit land op te treden als lid van een rechtbank jury.  Heel erg jammer. Het leek me echt te gek om dit een keer mee te maken.

Een aantal weken geleden is Marissa verhuisd naar haar nieuwe appartement in The Hollingworth op 70 W 37th Street in Midtown Manhattan. Dat is op een steenworp afstand van het Empire State Building en Times Square. Ze zit daar op de 23e verdieping met een schitterend uitzicht over de 6th Avenue. Nu had ik aangegeven dat ik hier meubilair heb staan die Marissa wat mij betreft zou kunnen ophalen. Zo gezegd, zo gedaan. Voor vrijdag hadden we een 20‘ truck bij UHaul gereserveerd die we op mijn locatie in Phoenixville zouden laden met spullen om die af te leveren bij Marissa’s appartement op Manhattan. Om de verhuizing goed voor te bereiden was Marissa al op donderdag met de trein naar mij gekomen. Donderdagavond waren we dan ook druk in de weer om zaken als bank en bed uit elkaar te halen. Marissa zou ook twee nachtkastjes, een commode en barkrukken meenemen. Toen ik haar vroeg of er nog meer van haar gading was werd de lijst allengs langer: bekers, borden, pannen, koffiezetapparaat, föhn, bijzettafeltje, enzovoort. Al met al kregen we daarmee de truck op vrijdag aardig gevuld. Het was een schitterende dag om te verhuizen zoals ook blijkt uit bijgaand filmpje waarbij ik in de truck New York City binnenrijdt. Bij het uitladen kwam er wel een extra complexiteit bij: Volgens de regels van The Hollingworth moest de truck in Manhattan uitgeladen worden door een officiëel gecertificeerd verhuisbedrijf. We mochten dat dus niet zelf doen. Marissa had dan ook twee jongens geboekt die het uitladen voor hun rekening namen. Maar dat hadden we veel beter zelf kunnen doen want de jongens namen het niet zo nauw. Dat gezegd, na een lange dag mocht het resultaat er zijn!

Aanstaande donderdag 31 oktober is het Halloween. Halloween is van oorsprong een religieus festival dat door Ierse immigranten naar de VS is gebracht. De dag wordt vaak geassociëerd met de kleuren oranje en zwart, en symbolen zoals de Jack-o'-lantern - dat zijn

die uitgeholde, grote pompoenen. Eén van de Halloween activiteiten is het Trick-or-treaten. Daarbij gaan de kinderen als het donker is verkleed over straat, bellen aan bij huizen en roepen dan: Trick-or-Treat. Waarbij de verwachting is dat kinderen iets lekkers (veelal snoepgoed) krijgen aangeboden. De laatste twee weken is iedereen druk bezig om zich voor te bereiden op het Halloween en Trick-or-Treat. Zo ook collega Dan. Ik ben vanmiddag even bij Dan langsgereden om zijn Halloween display te bewonderen. Zoals uit de foto’s blijkt is die display erg indrukwekkend. Daarmee jaagt Dan de kinderen de stuipen op het lijf. Mooiman!

Een prettig weekend en tot volgende week!